Wat gebeurt er met jou als jij genegeerd wordt?
Terwijl je iets zegt of vraagt?
Je kent het vast in dit voorbeeld: je zit in een vol restaurant en probeert steeds de aandacht van de ober te trekken. Die rent heen en weer maar ziet jou en je handgebaren compleet over het hoofd.
Heel irritant nietwaar?
Hoe verschillend we hier ook op reageren, iets beroert ons in de diepte. Letterlijk niet gezien worden raakt aan primaire doodsangst. Al hebben we dat meestal niet door.
Dit samen met je partner in een restaurant meemaken is wel een heel mooie metafoor voor hoe we in het leven staan:
- Reageer je boos om alsnog de aandacht van de ober te krijgen?
- Doe je heel ‘normaal’ terwijl je vanbinnen boos bent?
- Moet de ober naar jou toe komen omdat je het als een afgang ervaart wanneer jij naar de ober toe loopt?
- Berust je erin dat de ober je niet ziet en probeer je het later nog een keer?
- Neemt jouw partner het van jou over?
- Erger jij je aan de boze of juist passieve manier waarop jouw partner met de ober omgaat?
Gelukkig kunnen wij mensen nadenken.
In het restaurant kunnen we de boel makkelijker relativeren. Hoe anders is het als jouw partner jou negeert? Denk ook even aan wat er met kinderen gebeurt wanneer verzorger(s) hen verwaarlozen.
- Iemand doodzwijgen is uiterst pijnlijk. Alleen de term zelf met het woord ‘dood’ bij ‘zwijgen’ zegt het al.
- Iemand naar zijn/haar kamer sturen, in de hoek zetten of eenzaam in de gevangenis opsluiten zien we als een zware straf.
- Emotionele verwaarlozing is een heftige vorm van psychische mishandeling.
- Een partner die jou wil straffen kan uren of dagen niet tegen jou praten.
- Je kunt nog zoveel van jezelf (leren) houden, het is niet zoveel waard als je een ontoegankelijke partner hebt.
Met andere woorden: als je partner structureel niet toegankelijk is voor jou (of jij voor jouw partner) ervaar je dit als bijzonder eenzaam en angstig. Het maakt niet uit of je partner dit bewust of onbewust doet. Ontoegankelijkheid triggert bij iedereen angst.
Toegankelijkheid is een randvoorwaarde voor liefde.
Diverse wetenschappelijke onderzoeken van onder meer Sue Johnson en John Gottman ondersteunen dit breed. Zo constateerde Gottman in zijn ‘liefdeslaboratorium’ waarin hij dagenlang koppels observeerde dat:
- de mate van op elkaar reageren zonder meer een voorspeller is van een breuk.
- de kleinste reactie op kleine of grote dingen die je partner zegt al belangrijk zijn, zoals bijvoorbeeld een instemmende ‘hum’ waarmee je jouw partner laat zien dat je hem/haar hoort.
- gelukkige partners in staat zijn elkaars herstelpogingen als zodanig te herkennen en aan te nemen.
Over die herstelpogingen heb ik in 2013 het volgende filmpje opgenomen met 3 ‘positiviteits’-tips:
Dichtklappen is echter heel vaak onmacht.
Alle ‘positiviteits’-tips helpen je helaas niet als de geslotenheid van je partner een strategie is om te ‘overleven’.
Wat veel partners doen bij hun afgesloten geliefde is toegang proberen te forceren door:
- aandringende (test)vragen te stellen
- beschuldigingen of klachten te uiten
- heel boos (al dan niet met tranen) te worden
Helaas bereik je dan het tegenovergestelde.
Je partner sluit zich nog verder af door te zwijgen, weg te lopen, jou als het probleem te bestempelen of alles heel rationeel op te willen lossen. En het lastige is dat deze partners meestal niet doorhebben dat ze hiermee nog ontoegankelijker worden…
Een negatieve spiraal die niet te doorbreken lijkt.
Zolang je tegen je partner blijft vertellen dat hij of zij anders moet gaan communiceren of reageren, ga je die negatieve spiraal NIET omdraaien.
Oh ja, en ook HEEL belangrijk: zolang jij tegen jezelf zegt dat jij anders moet gaan communiceren en reageren, ga je die negatieve spiraal ook NIET omdraaien.
Oh ja 2, wat ook NIET werkt is: heel veel van jezelf houden, je eigenwaarde opkrikken, heel veel zelfvertrouwen krijgen en van niemand afhankelijk zijn voor jouw natuurlijke behoefte aan liefde.
Wat werkt dan wel?
Om uiteindelijk anders met elkaar te communiceren en emotioneel toegankelijk op elkaar te reageren, zullen jullie eerst en tenminste deze 3 stappen moeten zetten:
- Het grotere geheel van jullie ‘negatieve’ gedragspatroon in relatie tot elkaar doorhebben.
- Je eigen stappen en onderliggende angsten in dit patroon (dat per definitie interactief is) aanvaarden.
- Elkaar deelgenoot maken van ieders bewustwording hierin.
Beste Monique, Sinds kort volg ik jou en ontvang jouw artikelen per mail. Voor het eerst krijg ik nu echt inzichten in hoe het werkt binnen een relatie. Het geeft veel helderheid en handvatten om het ‘aan te pakken’, anders om te gaan met situaties. Ik deel ook artikelen van je naar personen, waarvan ik vermoed, dat ze er ook iets mee kunnen. Chapeau voor jouw deskundigheid en inzichten. Thx a lot!! Hartelijke groet Nathalie
Dank je wel Nathalie, heel fijn!!!
Deze problemen kom ik ook tegen, inderdaad wat werkt dan wel zou het niet weten ?
Dag Kappen,
Hopelijk vind je veel handvatten op de website om uit te vinden wat je kan doen! En neem anders gerust contact op voor een informatiegesprek!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Ik heb een relatie van 3,5 jr. We wonen niet samen. Sinds 1e kerstdag heeft hij niets meer van zich laten horen/zien. Hij heeft de relatie verbroken via een mailtje omdat hij dacht dat ik kerst ging vieren bij mijn ex man. Terwijl ik alleen mijn dochter daarheen wilde brengen. Hij reageerde niet op mijn telefoontjes e.d. op die dag. Nu sinds vorige week mail ontvangen dat hij gauw een afspraak maakt om langs te komen. Hij heeft zoiets ook al jaartje eerder gedaan. Zo moeilijk dit…
Ik heb een partner die gesloten is naar mij toe. Ik heb er alles aan gedaan en ik ben bang dat die opzet is ze is erg dominant.
Ik moet een keuze maken
Dag Rien,
Ik zag ook je mail binnenkomen en reageer even persoonlijk daar op je.
Hartelijke groet,
Monique
Beste Monique,
Bedankt voor deze fijne tips.
Ik wil ze beter begrijpen maar de drie tips aan het eind vd artikel zijn voor mij nog niet concreet genoeg.
Kun je ze wat meer uitleggen? Misschien met een paar voorbeelden?
Alvast hartelijk dank.
gr. Henry
Dag Henry,
Geen dank. Voor voorbeelden kun je het beste even grasduinen in het mini Ebook en de andere artikelen. Wellicht vind je in dit artikel (en doorlinkjes in het artikel) wat meer handvatten: https://samencommuniceren.nl/voel-jij-gewoon-niet-zoveel/
Het meer gedetailleerde hoe en wat is een omvangrijker iets en zit in de betaalde trajecten. Maar hopelijk kun je met de tips uit de artikelen al veel kanten op!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Bedankt voor dit stuk, Monique Het kan zo eenzaam zijn om niet gezien te worden en alleen op een rationele manier met het gesprek om te gaan als ik dat wil bespreken.,Emotionele ontoegankelijkheid en geslotenheid onder meer ook door structureel vluchten in wietgebruik.Geen dingen samen willen ondernemen Hoe kan het dat het niet helpt om meer onafhankelijkheid en liefde voor jezelf te hebben meer je eigen ding te doen(gewoon proberen te genieten van de kleine dingen die er wel zijn) niet helpt? Dat niet Echt gezien of gehoord worden komt iedere keer toch nog zo pijnlijk boven .
Emotionele verwaarlozing als rode draad in mn leven.
Dag Zeemeermin!
Ja moeilijke situaties zijn dat. Helaas kunnen wij mensen inderdaad niet onafhankelijk leven, we hebben andere mensen nodig als in een gezonde wederzijdse afhankelijkheid. In dit artikel kun je er meer over lezen: https://samencommuniceren.nl/hoezo-afhankelijk-5-tips-om-mee-beginnen/
Belangrijk voor je geluk om er wel iets mee te doen… Veel succes!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
je advies : Elkaar deelgenoot maken van ieders bewustwording hierin.lijkt me zo onzinnig, het probleem is juist om dat die ander je geen deelgenoot maakt….
Dag Wout,
Ja ik kan me voorstellen dat je het tegenstrijdig vindt.Toch gaat het er wel om dat je allebei de weg vindt om je weer veilig genoeg te voelen om te openen naar elkaar… het proces van bewustwording stapsgewijs doorlopen is vers 1, erover kunnen praten met elkaar is vers 2…
Hier vind je nog wat meer handvatten: https://samencommuniceren.nl/hoe-verander-je-laat-maar-in-contact/
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hoi Monique,
mijn partner heet autistisch te zijn ( asperger) iets wat pas heel laat ontdekt is. Bij elke toenadering kreeg ik de zwarte piet toegeschoven, waar ik steeds onzekerder van werd. Toen de diagnose werd gesteld, zo’n 12 jaar geleden, bleek dat alle hulp gericht is op de autistisch partner. Maar met alleen maar geven kom je niet zo ver, ik kwam in een burnout. Hij weert alleen maar af en ik zie een scheiding als enige uitweg. Daarbij is uiteraard alles mijn schuld. En hij is z.i..geen autist, andere therapeuten zien het niet enz. Er is op geen enkele manier toegang te krijgen. Ik zou werkelijk niet weten hoe.
Dag Jose,
Dat moet wel heel frustrerend zijn om zo vast te lopen. Los van evt. autisme hebben toch altijd beide partners hun aandeel in de cirkel. Ik kan er zo heel moeilijk over oordelen, maar als jullie de opening naar elkaar samen willen onderzoeken dan zijn jullie welkom. Mail me dan gerust even op mstadler@samencommuniceren.nl zodat we eerst een korte telefonische (kosteloze) afspraak kunnen maken. Dan kunnen we bespreken of en hoe ik jullie verder kan helpen.
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Dag Monique,
Emotionele verwaarlozing!!..
In mijn jongere jaren had ik een dominante vader die regelmatig ons de mond snoerde..
Op mijn 11de overleed hij plotseling.
De klap was hard voor mijn moeder en voor ons als kinderen..
Langzaam begon ik weer vertrouwen te krijgen in spontane reacties van mij zelf.
Uiteindelijk voelde ik mij gelukkig.
Ik ontmoette op mijn 23 jaar mijn huidige man waar ik ruim 25 jaar mee ben getrouwd.
We hebben 3 kinderen
Mijn man knuffels mij nooit.. geen spontane kus..geen arm om mij heen..
Hij heeft heel weinig gevoel voor intimiteit.
Zelf wil hij alleen respect voor wat hij doet.
De oudste 2 kinderen hebben ook zeer weinig intimiteit van hem gekregen..
Vaak kregen ze te horen wanneer er iets niet goed was in zijn ogen.
Ik keek er heel anders tegen aan.
Ik hou van een knuffel..een aai over de bol. Een knipoog
De oudste 26 en 28 jaar zijn nu uit huis.
Hun vader stoot ze eerder af dan dat ze naar hem toe komen
De jongste is 20 en krijgt alle aandacht die hij wil van zijn vader..
Deze jongen doet precies wat zijn vader van hem verwacht.
Krijgt veel knuffels en respect van hem..
( Hij kent het gevoel dus wel )
Ik heb het zoo zwaar mee…
Ik heb nu niemand meer van wederzijdse intimiteit.. arm kus knuffels
Ik voel diepe eenzaamheid hierin..
Is dit nestangst
Of toch echt verwaarlozing van partner?
Ik knuffel hem altijd regelmatig maar omdat het altijd van 1 kant komt lukt het mij niet spontaan meer.
Hij wil er niets van weten..
Vind het onzin.
Dag Anno,
Het is zo heel moeilijk te zeggen wat er allemaal speelt en hoe je elkaar beïnvloedt. Mijn tip is om ieder geval dit artikel eens samen te lezen en bespreken:
>https://samencommuniceren.nl/is-praten-over-gevoelens-noodzakelijk/
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Dat kan wel met normale partners die staan daar open voor. Een gesloten partner zal bij het minste of geringste continu weer terugvallen in afwijzing.
Ik had een gesloten partner en na de scheiding is het weer beter geworden want hij stond er gelukkog wel voor open omdar hii zelf faalde nu hij alles alleen moest oplossen en het niet werkte met hoe hij bezig was geweest. Hij zag in waar zijn eigen minpunten nu lagen.
De narcist begrijpt totaal niet waarover je het hebt. Zijn doelen zijn zo anders.
Ze denken helemaal niet rationeel zoals steeds beweerd wordt!! Ze denken vanuit weerstand zodra hun gevoel van onkunde wordt aangetast.
En proberen dat wel rationeel te beantwoorden, maar ga maar eens goed doorvragen,
Ze kunnen totaal niet verwoorden wat ze bedoelen of zelfs maar zouden willen.
Ze worden dan gelijk boos of onredelijk en gaan schreeuwen om je om de tuin te leiden dat ze er geen antwoordt op weten.
Ik heb zo vaak gevraagd “maar wat wil jij echt!”
Wordt er gestameld “tja ik wil zoveel”. “Ja maar wat dan” en dan lopen ze weg!
Heeft hij tijd gehad om na te denken, dan komt het eruit als ware het zijn idee. dat wat jij voorstelde of aangaf aan hem.
Ze handelen juist puur op gevoel! Het masker is niet ratio maar gevoel!!
Misschien dat ze daarom zo slecht te bereiken zijn, omdat de meeste mensen ze meteen geloven. Ratio is hun truckje, dat ik al vrij snel doorzag. Hij kon mij niet vastpraten! Stond te schreeuwen en te blèren als een klein kind wat zijn zin niet kreeg en raakte totaal de controle kwijt op zichzelf maar vooral op mij! Simpelweg omdat hij de oplossende know how er niet voor bezat.
Misschien dat daarin een andere aanpak wel zou helpen om ze beter te bereiken. Viel mij op dat hij later milder werd en meer respect toonde als ik rustig met hem aan het praten was. Maar was het een onderwerp waarin het niet over hem ging maar hij zelf wel herkenning in zag, dan kwam alle onrust er weer uit en begon hij weer te schreeuwen om zijn gelijk te krijgen. Zo kon ik precies zien waar hij nog erg mee zat uit zijn verleden meestal. Dat waar hij toen geen verantwoording voor wilde nemen, maar dat wel degelijk had moeten nemen.
Meestal ging hij er daarna toch mee aan de slag om het een beetje te herstellen op zijn eigen manier.
Volgens mij gaf hem dat meer eigenwaarde dan de dingen op de oude manier op te lossen door zijn hoofd in het zand te steken.
Vergt veel geduld en inzet. Hij ging er uiteindelijk toch vandoor met een ander die weer wat anders te bieden had, materie! :) triest!
Dag Mia,
Ook hier bedankt voor het delen van jouw ervaring! Triest ja!
De geslotenheid waar ik het in dit blogartikel over heb is de onveilige geslotenheid die enerzijds uit jezelf komt en anderzijds door de partner (onbewust) in stand wordt gehouden of steeds weer opgeroepen wordt. Zoals je allebei je aandeel hebt in de geslotenheid van 1 partner, heb je ook allebei je aandeel in de ‘dwingende’ openheid van 1 partner.
Hier meer info over hoe een onveilige hechtingsstijl daarbij werkt: https://samencommuniceren.nl/hoe-onveilige-hechtingsstijlen-je-relatie-verzieken/
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hi Monique , ik heb een communicatie probleem met mijn partner en dat gaat me zo mijn relatie kosten
Ik praat te weinig en als we ergens over praten is het oppervlakkig . Ik ben nooit een persoon geweest die veel praat of op de voorgrond treed maar dit gaat nu relatie problemen opleveren
Als we woorden hebben hierover hebben sla ik dicht. Zij praat en ik “luister” alleen maar en weet dan niet wat ik terug moet zeggen en sla dicht
Het probleem ligt bij mij dat weet ik en ik probeer er ook steeds aan te dat communiceren te denken en te doen maar dat is voor mij geen automatismen zoals fay hoort . We komen zo steeds verder van elkaar te staan en ik denk dat het zo uiteindelijk mijn relatie gaat kosten. Mijn. Vorige relatie is hierdoor ook voor een groot deel op stuk gelopen
Waar kan ik hulp zoeken voor dit probleem ?
Mvg
Cor
Dag Cor,
Zo te lezen staat er veel voor je op het spel. Heel begrijpelijk dat je hulp wilt zoeken. Vanuit de EFT is mijn geloof en uitgangspunt dat een oorspronkelijke gesloten communicatie juist in je relatie versterkt wordt of … dat een meer open communicatie inclusief je eigen ontwikkeling juist in je relatie met je voornaamste hechtingsfiguur het meest optimaal opgestart kan worden. Zodra je jezelf in je eentje ‘problematiseert’ en jezelf met ‘moetens’ onder druk zet, heb je kans dat het alleen maar erger wordt.
Mocht je hier toch alleen mee aan de slag willen dan is het een optie om een EFT-therapeut te zoeken die ook met individuen werkt (ik werk alleen met koppels zoals je waarschijnlijk bekend is).
Veel succes en wijsheid met beslissen!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Dag Monique,
In onze 20-jarige, moeilijke, pijnlijke relatie, waar ik voor blijf vechten, is dit een hot item. Mijn man is emotioneel verwaarloosd als kind, opgegroeid met een vader die altijd gelijk had, nooit gestimuleerd om zelf een mening te mogen uiten. Terwijl ik uit een gezin kom waar wij vanaf zeer jong onze mening mochten verdedigen en leerde dat een mening hebben niet slecht was en dat je je mening ook mocht herzien door naar andere meningen te luisteren en erover na te denken. Je begrijpt dat dit in mijn huidige relatie totaal niet werkt. Ik voel mij zo eenzaam momenteel, heb het gevoel dat ik het niet meer kan volhouden, er gewoon niet meer ben. Ik probeer mijn man naar jouw filmpjes te laten kijken maar zelfs dat lukt niet. Hij sluit zich af en zegt dat ik gek ben. Wat kan ik nog doen? Ik ben aan het eind van mijn Latijn.
Dag Josephina,
Dank dat je de heel herkenbare worsteling hier vertelt. Ik kan me voorstellen dat je aan het eind van je Latijn bent. Vermoedelijk heeft zich al veel opgestapeld waardoor het niet makkelijk te doorbreken is.
Je kunt eens experimenteren of ‘empatisch gissen’ de deur opent. Zie dit artikel:
https://samencommuniceren.nl/hoe-je-met-empatisch-gissen-de-deur-naar-verbondenheid-opent/
(Kopieer de link evt. in je browser als die niet werkt.)
Wie weet lukt het zo met een 1e stap om meer toenadering te krijgen zodat een vervolg (al dan niet met hulp) ook makkelijker is.
Sterkte en hartelijke groeten,
Monique Stadler
Dank je wel Monique. Ik ga het proberen. Er vanuit gaande dus dat ik reageer op zijn negeren met….. Voel jij je misschien…. Heb je misschien….. Sorry, ging je ervan uit dat …… Zou graag online willen deelnemen aan de hou me vast maar denk dat dat voor mijn man nog een stap te ver is.