Hoor je steeds vaker kritiek en afkeuring in de stem van je partner? Stapelen de kritische opmerkingen zich soms over en weer op totdat de bom barst?
Kritiek kan je relatie behoorlijk vergiftigen. Het is alleen niet zo makkelijk om het zomaar te laten. Juist bij degene van wie je houdt kan kritiek als een speer gaan.
Er bestaat niet zoiets als opbouwende kritiek. Volgens de Amerikaanse relatieonderzoeker John Gottman is elke vorm van kritiek pijnlijk. Het is nooit leuk om te horen dat er iets mis is met je.
Herken je bijvoorbeeld dit soort reacties op kritiek? Reacties die je ook weer als kritiek kan ervaren?
- Jij hebt steeds zoveel commentaar, ik kan gewoon niks goed doen.
- Wat is er mis, je bent zo afstandelijk, je wilt nooit vrijen.
- Je neemt me ook niet serieus hè?
- Je voelt je steeds zo persoonlijk aangevallen!
Juist in je relatie is kritiek als vergif. Jill Hooley van Harvard heeft wetenschappelijk aangetoond dat kritische, vijandige en kleinerende opmerkingen van dierbaren waarop we vertrouwen zorgen voor stress en depressiviteit.
Kritiek van geliefden luidt de overlevingsnoodklok in ons brein, aldus Sue Johnson. Ze wakkert onze angst aan dat we zullen worden afgewezen en verlaten.
Kritiek is toch alleen maar feedback waar je wat van kunt leren?
Nee, zo werkt het dus niet in je relatie. Het is zo logisch dat je mentaal en emotioneel uit balans raakt als je van jouw voornaamste bron van veiligheid -je partner- hoort dat jij hem of haar teleurstelt.
Hier zijn 5 tips die je helpen om je niet af te laten schrikken door kritiek van je partner. Die je helpen om er anders naar te kijken en er anders mee om te gaan.
1. Onderken dat kritiek deel van je relatie is. Opmerkingen (of afkeurend zwijgen) zullen altijd wel eens onbedoeld als kritiek overkomen of zo opgevat worden. Ook in heel goede en veilige relaties. Als we van iemand houden zijn we altijd gevoelig en kwetsbaar. Voordeel van een goede relatie met een veilige basis is dat je de balans veel sneller herstelt.
2. Stap in de rol van observator. Gebeurt het weer dat je kritiek geeft of ervaart? Maak dan pas op de plaats en kijk eens als een vlieg op de muur naar jullie allebei:
– wat voelt en wilt mijn partner?
– en wat voel en wil ik zelf?
3. Zie de kritiek van je partner als een boodschap. Begin als observator bij je partner. Wat voelt en wilt deze? De kritiek die je partner geeft zegt vaak iets over hem of haar zelf. Wat zijn de onderliggende verlangens of behoeften?
4. Stel je eigen grenzen. Kijk dan naar jezelf: wat voel en wil ik in reactie op de kritiek van mijn partner? Of beter gezegd: wat voel en wil ik in reactie op de verlangens en behoeften van mijn partner?
5. Deel dit observatieproces met je partner. Heb het niet over de inhoud van de kritiek. Maar vertel dat je nu even de vlieg op de muur bent die naar jullie kijkt. Empatisch gissen naar je partners behoeften kan je nu erg helpen als je onverhoeds in een heftige kritische ruzie verzeild bent geraakt.
Hoe vaker het je lukt om dit zo met je partner te doen, hoe makkelijker het wordt om anders naar kritiek te kijken.
Laat je me eens weten hoe jij hiermee omgaat?
In een persoonlijk antwoord via de mail of hier in het reactieformulier onder mijn blog?
Hallo Monique,
Dank je wel voor weer een mooi artikel met fijne tips.
Ik prijs mezelf gelukkig dat we op dit moment deze situatie niet hebben.
Wat niet betekent dat ik het niet herken, integendeel…
Nog niet zo lang geleden kreeg ik dergelijke kritiek zelf en gaf vaak terug “nergens om, maar het is jouw gevoel, het zegt dus iets over jouw!”
Dat is natuurlijk ook wel waar, evengoed als het bij mij gebeurt, hoe mooi is het om nu in te zien dat er een boodschap achter schuilt. Hiermee kan zoveel meer begrip verkregen worden.
Mede door tips van jou heb ik veel meer geleerd over de communicatie in de relatie, daar waar we plm 4 maanden terug veel negatieve emoties bot lieten vieren met de bijbehorende gevoelens als onzekerheid, afwijzing enz., hebben we dat weten om te buigen naar postiviteit en de zekerheid dat een opmerking of onenigheid los staat van de relatie.
Ik blijf je tips ed graag lezen,
dank je wel.
Heel fijn en dank je wel Pieter!
Ik krijg dagelijks kritiek alsof ik nooit iets goed doen ik loop altijd op de toppen va. Men tenen ik moet vaak zwijgen anders ga ik verkeerde dingen zeggen die ik niet wil zeggen hoe kan ik men partner minder kritisch laten zijn tegenover mij , want al doe ik alles wat hij verlangt het is nooit goed hij zoekt dan wel wat vers om kritiek op te geven
Dag Evi,
Dat is een heel vervelende situatie waarin je zit, ik kan me goed voorstellen dat je hierin vastloopt. Je hebt vast al gemerkt dat het niet helpt om jezelf steeds in bochten te wringen om kritiek te voorkomen. Hier vind je wat handvatten om het eens anders aan te pakken: https://samencommuniceren.nl/zo-vang-je-kritiek-van-je-partner-op/
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Door miscommunicatie en leugens is mijn huwelijk gestrand ,mijn exman is snel weer getrouwt en zijn vrouw had tegen onze kinderen gezegt,jullie vader zegt niet veel
Moet de woorden uit hem trekken
Dat is voor mij een bewijs dat het niet aan.mij heeft gelegen ,ik ben 18 getrouwt geweest met deze man,voor mij voelt het aan als 18 verloren jaren,1ding is positief heb er twee live kinderen aan overgehouden die ook onder deze scheiding lijden,de enige communicatie die er nog bestond was liegen en heel veel vloeken,en dat is waarom ik weggegaan ben,nadat hij heeft aangegeven te willen scheiden,dat maakte het weggaan wat makkelijker,maar hij treitert on snog 2013 tot nu 2016 zijn we bezig de scheiding van julie 2015 verder af te ronden het gerecht wil dat wij communiceren over de kinderen,vertelt u mij hoe ik dit moet doen,heb het al zo vaak geprobeert
Dag Linda,
Via de mail reageer ik iets uitgebreider, maar voor hier adviseer ik je eens te googelen op scheidingsmediation. Als ik het zo lees dan is het slim om er hulp van buitenaf bij te halen van iemand anders (Ik geef alleen communicatie/relatietherapie aan koppels die bij elkaar willen blijven).
Heel veel sterkte en succes!
Hallo,
Mijn vriend heeft steeds commentaar op mij. Het minste wat ik durf te zeggen heeft hij wel iets te zeggen en het draaid altijd uit op een ruzie en dat ik volgens hem zaag en teveel wil praten over mijn gevoels daar rond. Hij praat hier nooit over. Ik ben ten einde raad weet niet meer hoe ik hier op moet reageren.
Dank je wel
Dag Gwen,
Je krijgt een mail van me!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hallo mijn man heeft altijd kritiek en vaak negatief als ik zelf over baby’s begin geef hij gelijk de schuld aan mijn moeder ik mag wel kinderen krijgen alleen niet van mijn man zegt mijn moeder en ze heeft wel een beetje gelijk mijn man heeft autisme en het kan erfelijk worden
Dag Tanja,
Zo te lezen hebben jullie enerzijds met negatieve communicatiecirkels te maken en anderzijds met het autisme van je man? Ik raad je graag deze website aan om er meer over te lezen: http://www.pasnederland.nl/
Wellicht kun je e.e.a. met je man bespreken en samen zelf jullie keuzes maken.
Voor verdere vragen over de communicatie ben je welkom!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hoi Monique, hoe herken ik het dat het geven van kritiek door mijn vrouw versus de manier hoe ik daarop reageer, of wat ik kan doen om de kritiek te voorkomen, eigenlijk signalen zijn dat we niet bij elkaar horen? Ik heb een bepaalde manier van communicatie, soms letterlijke aanwijzingen nodig om mezelf te kunnen aanpassen of verbeteren of irritatie bij haar te voorkomen. Mijn vrouw kan dit alleen maar achteraf uitleggen als het kwaad al geschiedt is en ziet het dan ook als een bewijs dat ik niet echt om haar zou geven. We staat nu op het randje van een scheiding in gang zetten maar ik heb zo’n extreem gevoel dat het totaal niet nodig is, dat ik een prima vent ben, dat haar kritiek zwaar overdreven is. Wanneer (en hoe zeg je het) weet je dat meer aan de ander’s hoge eisen ligt of juist aan je eigen “lage” standaard?
Dag Freddy,
‘Wel of niet bij elkaar horen’ blijkt meestal niet het echte probleem…
Lees dit anders eens: https://samencommuniceren.nl/als-verschillen-een-emotioneel-drama-zijn/
Via de mail hebben we al contact maar uit dit artikel haal je mogelijk nog wat inzichten die helpend zijn voor je vertrouwen dat je hier samen uit kunt komen.
Hartelijke groet Monique
Ik heb een leuk lieve vriendin maar ze reageert soms hyperactief op bepaalde (niet slecht bedoelde) opmerkingen van mij over haar uiterlijk. Het gevolg is dat wij in een urenlange dialoog terechtkomen die naderhand eigenlijk nergens over gaat. Ik krijg dan oa het verwijt naar mijn hoofd dat ik een ontactisch ben terwijl ik vaak complimenten geeft over haar uitzien. Ze is lief en emotioneel en ook heel veel bezig met haar uitzien en draagt veel verschillende soorten kleren en wil graag mijn mening horen. Ik ben intelligent wat rationeler denk ik en gevoelig en hou van harde humor, zij ook trouwens. Wat doe ik verkeerd of kan ik anders doen zodat ik haar niet van haar appropox afbreng?
Dag Tom,
Het is moeilijk om je zo een advies te geven omdat er onder dit soort discussies allerlei (meestal) verborgen overtuigingen, triggers, pijnplekken en hechtingsbehoeften spelen. Het beste wat je kunt doen is dit wederzijds verkennen en zo leren hoe je emotioneel aanwezig kunt zijn voor elkaar. Misschien kunnen jullie daarvoor de doelenoefening uit dit artikel eens proberen: https://samencommuniceren.nl/zo-ging-het-helemaal-niet/
Hartelijke groet,
Monique
Sinds mijn burnout kan ik geen Kritiek meer hebben, ook heb ik zelf overal kritiek op of reageer ik heel erg irrationeel en ben ik onberekenbaar, dit is niet erg goed voor mijn relatie, als ik door mijn handelen mijn partner heb gekwetst ( niet express uiteraard ) is de sfeer erg slecht en dat maakt mij weer onzeker en nerveus, ik heb het gevoel niks goed te kunnen doen omdat hij bij de ruzies altijd snel opvliegerig word en gaat gooien met vanalles en niks doe ik dan op de juiste manier, op deze manier komen we in een cirkeltje en herstel ik ook niet van mijn burnout zoals ik zou willen.
Dag Elisabeth,
Als ik je goed begrijp komt er heel wat onmacht en onbegrip bij kijken tussen jullie. Heel begrijpelijk hoe die boosheid ontstaat.
Hier vind je nog een tip: https://samencommuniceren.nl/boze-liefde-aiai-weer-ontploft/
Verder raad ik jullie aan om hulp in te schakelen zodat jullie de ongezonde leefsituatie aan kunnen pakken.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hallo.
Ik krijg ook altijd negatieve reacties en word ook nooit belangstelling getoond. Nu een jaar geleden komt hij een vrouw tegen die hij ken van vroeger. Ze doen watsappen. Ik vertouwde het niet en ging kijken naar zijn apps. Ik kon wel janken toen ik het las. Ze zag er goed uit. Hij toonde belangstelling in haar. Terwijl ik te horen krijg dat ik er niet uit zie omdat ik na 27 kilo af ben gevallen en daardoor mijn huid los zit. Minder borsten heb. Terwijl zij stevig is en grote borsten. Laatst zeg hij haar en liep snel naar haar toe en daar stond ik alleen. Hij toonde weer belangstelling in haar. Ze gaf gelukkig alleen antwoord en ging weer verder. Ik mag niets vragen waarom hij reageert als een tiener als hij haar ziet terwijl een man is van 53 jaar. Ik mag van hem niet over haar praten. Dit maakt mij onzeker en verdrietig. WAT MOET IK ER MEE DOEN OF MEE OMGAAN?
Dag Anita,
Wat een rottige situatie! Zo te lezen zijn jullie rondom dit onderwerp in een behoorlijke negatieve communicatiespiraal terecht gekomen. Er over praten is wel erg belangrijk als jullie je verbondenheid in stand willen houden. Kijk anders of jullie in deze artikelen wat handvatten vinden:
>https://samencommuniceren.nl/waar-komt-die-jaloezie-toch-vandaan/
>https://samencommuniceren.nl/gaat-jouw-partner-misschien-vreemd/
>https://samencommuniceren.nl/hoe-je-met-empatisch-gissen-de-deur-naar-verbondenheid-opent/
Heel veel succes!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Dit klinkt exact als ons struikelblok. We geven veel kritiek op elkaar en ik blokkeer hierdoor enerzijds waardoor ik nog extra commentaar krijg dat ik niet communiceer. Ik denk dat we echt wel een mooi koppel zouden kunnen zijn als we er in slagen goed te communiceren. Ik zou graag naar een relatietherapeut gaan maar mijn vriend vindt dat we gewoon moeten babbelen. Maar dat lukt niet. Ik voel me vaak aangevallen als hij iets zegt en hij ook als Ik iets zeg. Wat het niet makkelijker maakt is dat hij nog een tweede kind wil en ik dit helemaal niet wil.
Dag Veerle,
Heel herkenbaar dat gewoon babbelen heel moeilijk is als je elkaar triggert. Alvorens ‘goed’ te kunnen communiceren is het wel heel belangrijk om samen te ontdekken hoe en wat je triggert bij elkaar. Pas dan kun je zo’n negatieve communicatiecirkel omdraaien (met behulp van communicatievaardigheid). Veel mensen vinden relatietherapie helemaal niks, maar misschien dat een relatiecommunicatietraining privé bij mij een lagere drempel is? Misschien kun je hem vragen gewoon eens mee te komen voor een gratis informatiegesprek? Daarna kunnen jullie altijd nog beslissen wat je wel of niet wilt doen. Van harte welkom in elk geval!
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Geachte Monique,
Ik ervaar de punten die je aangeeft precies in mijn relatie.
We begrijpen elkaar steeds minder.
Voelt als of je niks goed kan doen.
En of ik niet begrepen wordt en haar soms niet begrijp,ze heeft zelf hulp van een Psycholoog om aan haar zelf te werken.En daar de onbegrip vanuit mijn kant reageer ik vaak uit emotie en zie het als een aanval.
We waren vroeger elkaars beste vrienden iets wat steeds minder wordt qua gevoel.Iets wat ik kraag verandert zou zien.Om met elkaar te praten aan de hand van deze tips zou dit een kans van slagen hebben?
Dag J. Perier,
Jazeker kunnen de tips helpen. Heel belangrijk is voorts om te kijken hoe veilig jullie je voelen bij elkaar. Zie https://samencommuniceren.nl/is-het-echt-de-manier-waarop-jij-het-zegt/. Bij de Emotiegerichte Relatietherapietrainingen is bewustwording hiervan en hoe je met elkaar negatieve cirkels versterkt de eerste grote stap.
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Hoi Monique,
Ik las de pagina over hoe om te gaan met kritiek van je partner. Iets waar ik veel moeite mee heb.
Nu ben ik ondertussen 9 jaar getrouwd met mijn vrouw, en het gaat met de jaren minder. Toen we elkaar net kenden gaf ze aan dat ik interesse in haar had, spannende dingen deed, spontane dingen ook. We zijn binnen anderhalf jaar getrouwd, en sindsdien geeft ze aan dat ik anders ben, me anders gedraag, veel minder interesse in haar toon; ze voelt zich een meubelstuk.
In eerste instantie heb ik haar nooit serieus genomen, later na een aantal jaren wel en heb ik geprobeerd eraan te werken. Zelf, zonder hulp, maar ik ‘kan’ het niet. Ben daarom dit jaar een aantal keren bij de huisarts en aan de praktijk verbonden Psychologisch medewerker geweest, maar nog niet veel opgeschoten. Nu hopelijk in januari naar een Psycholoog.
Om een lang verhaal kort te houden, de laatste 3 jaar is ze continu boos op me, ik doe niets goed. Elke dag kritiek en IK moet er maar normaal mee om kunnen gaan, want ze geeft geen kritiek, ze geeft er een emotie mee aan zegt ze (iets dat ik gedaan heb of juist niet gedaan heb na vele malen beloofd te hebben, kwetst haar bijvoorbeeld).
Ik vind het erg moeilijk om te herkennen dat ze er een emotie mee uitdrukt, al ben ik meer op mijn hoede. Zo kan ik soms meegaan in haar kritiek omdat ik begrijp dat het haar kwetst. Maar het merendeel van de tijd voel ik me aangesproken, op mijn tenen getrapt, of zelfs zelf gekwetst door de kritiek, dan ben ik het ermee oneens of vind ik het oneerlijk ‘want ik heb er redenen voor’. En zodra ik dat uit, hebben we meteen dikke ruzie. Ik heb dan geen oog meer voor haar emoties en moet en zal mijn verhaal vertellen, ook al schreeuwt ze naar me dat ik mijn kop moet houden. Ze wordt dan steeds bozer en het gaat dan niet meer om haar initiële gevoel, nee, dan is het mijn gedrag dat de boel verpest (dus hoe ik omga met de kritiek). En zo’n ruzie duurt echt uren, hele nachten, omdat ik het goed wil maken, erover wil praten, ervan wil leren, haar leren te begrijpen…. Ik begrijp dit als we er rustig (achteraf) over praten. Ik besef dan pas wat ik verkeerd heb gedaan. Echter, de volgende keer doe ik het gewoon weer; mijn dingen zijn dan belangrijker dan haar dingen, niet dat ik dat zo denk op dat moment, maar zo gedraag ik me dan omdat ik er tegenin ga en daarmee haar gevoel negeer (verpakt in kritiek). Ik wil dit helemaal niet, maar het gebeurt me iedere keer….
Onlangs kwamen we er achter (we praten als het goed gaat wel veel over ‘mijn’ probleem), dat mijn gedrag best veel raakvlakken heeft met Asperger. Ik herken er inderdaad ook wel trekjes in, ik heb eigenlijk geen vrienden (ook geen behoefte aan), heb al jaren dezelfde hobby (muziek maken) ook al kom ik er al jaren niet aan toe, heb er in 9 jaar tijd ook geen enkele hobby bij gekregen, ben sociaal niet heel vaardig, weet moeilijk gesprekken gaande te houden vooral als het over gevoelens gaat of iets waar ik niets vanaf weet… ik kan me slecht inleven in een ander (heeft ook zo zijn effect op onze 2 kinderen met wie ik de grootste moeite heb ‘erboven’ te staan), en zo zijn er nog wel meer dingen.
Echter, als ik vervolgens weer youtube video’s kijk over Asperger, dan vind ik het vaak veel te ver gaan in relatie met hoe ik volgens mij ben.
Maar ik kan niet echt de vinger op de zere plek leggen…
Het ergste vind ik dat ik haar zoveel pijn doe met mijn gedrag, terwijl ik ontzettend veel voor haar over heb. Op niet emotioneel niveau sta ik namelijk altijd voor haar klaar. Ik cijfer me compleet weg wat dat betreft, want zij is chronisch ziek. Ik doe het huishouden, breng de kinderen naar school, werk 40 uur per week, en als ik thuis kom maak ik het eten, was en droog af, doe de was, etc. Alles….
Maar dat maakt nooit goed wat ik emotioneel met haar doe. Sterker nog, datgene dat ik fysiek doe (om zo alles dat niet emotioneel is maar te verwoorden), is in haar ogen 10% van de relatie… Het draait om de emotionele kant en daar sta ik helaas niet echt klaar voor haar… Al wil ik dat wel heel graag, alleen ik weet niet hoe…
Zou ik Asperger kunnen hebben? Of kan ik me simpelweg slecht verplaatsen in anderen of is er mogelijk iets anders aan de hand?
Groetjes,
K
Dag K,
Heftig en verdrietig wat jullie meemaken. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is en dat je je dan zo machteloos kunt voelen.
Als ik je verhaal zo lees dan vermoed ik toch dat jullie elkaar aanjagen. Het zou de moeite waard zijn om te ontdekken hoe je allebei je aandeel kunt vinden in het emotioneel uitreiken en reageren.
Dit alles staat wat mij betreft los van labels als Asperger, ASS, Borderline etc. Of daar nu wel of niet sprake van is: je kunt elkaar, de triggers en negatieve cirkelpatronen goed leren kennen en ook leren hoe je daar wederkerig mee omgaat. Het heeft meer te maken met de bereidheid om steeds weer T.O.B. te willen zijn (ondanks ‘complicaties’) dan dat je dat goed doet.
Zie ook: https://samencommuniceren.nl/de-3-eigenschappen-die-je-nodig-hebt-voor-verbindend-communiceren/
Soms zijn er koppels bij mij waarbij ik of een partner zelf autistische trekjes vermoed(t). Soms vinden zij het zinvol om dat te onderzoeken (diagnose laten stellen via de huisarts), maar soms ook niet. Dat is heel persoonlijk. Voor de EFT-methode maak ik hier geen onderscheid in.
Welkom samen in ieder geval voor het gratis informatiegesprek als jullie hier samen mee aan de slag willen.
Hartelijke groet,
Monique Stadler
Fijne tips!
Mijn partner kan zich snel ergeren. Bijvoorbeeld als we aan het eten zijn en ik al etend hele verhalen heb ergert hij zich aan mijn eetgedrag en wil dan liever dat ik mijn mond houdt en na het eten verder vertel. Ik vind dit dan heel moeilijk, want ik zie het eten samen als een ‘sociaal’ moment waar je dingen deelt van die dag. Ik word nu dan altijd ‘boos’ en zeg dan helemaal niks meer, wat ook niet gezellig is. Is het dan raadzaam zijn gevoel (ergeren) te benoemen maar ook mijn behoefte?