Je relatie gebruiken om uit te vinden wat je voelt…

Klinkt misschien niet zo lekker, maar is op een onverwachtse manier wel heel belangrijk om dichter bij elkaar te komen.

Stel je hebt een rotdag op je werk gehad. Trammelant in het team. Een manager die de boel alleen maar erger maakt. Jouw ideeën die genegeerd worden.

Je komt thuis en vertelt over al het gedoe.
Veel partners zullen je nu willen helpen.

Je partner:

• geeft oplossingen voor dit soort werksituaties…
• vertelt jou wat je voortaan anders kan doen…
• analyseert alle gevoeligheden bij jouw manager en bij jou…

Wat voor soort gesprek ontstaat er dan?

Grote kans dat dit een discussie is waarin de logische feitelijkheden en meningen je om de oren vliegen. Terwijl je behoefte hebt aan een gevoelsmatige benadering. Een worsteling die ik vaak terughoor van koppels. Waarin beiden zich onbegrepen en tekort gedaan voelen.

En grote kans dat jij of je partner dit soort gesprekken inmiddels uit de weg gaat, omdat jullie hierdoor in jullie negatieve communicatiecirkel eindigen.

Wat we ons niet realiseren…

Ik denk dat er iets heel anders speelt dan dit verschil tussen ratio en gevoel.

Want… waar je misschien alleen maar behoefte aan hebt is een partner die jouw kant kiest! Hoe fijn zou het zijn om na een moeilijke dag te ervaren dat er tenminste iemand is die aan jouw kant staat?

Daar komt nog iets substantieels bij.

Je wilt vertellen over al die rotdingen, maar er is nog iets veel belangrijkers waar je over wil praten. Het probleem is alleen dat je dit nog niet weet… Daar kom je namelijk pas achter door erover te praten met je partner.

Stel dat je partner in reactie op jou geen oplossingen, adviezen en analyses geeft maar in plaats daarvan zoiets zegt als:

“Arme schat, wat heb jij een rotdag gehad.”

Als je dit commentaar opvat als ‘met jou sympathiserend’, dan ontstaat er een heel andere energie in jullie gesprek. Wie weet zou je er dan aan toekomen om bijvoorbeeld te zeggen:

“Ja en weet je, het is niet alleen vandaag. Ik heb het idee dat ik de hele controle aan het verliezen ben, ik voel me al een tijdje overweldigd door alles wat er speelt…”

In plaats van discussies over:

• hoe je iets moet aanpakken
• wie er gelijk heeft
• welke mening het meeste hout snijdt
• wie er niet naar wie luistert
• wie er wie niet aanvoelt

Biedt je partner jou dan de kans om:

• te uiten wat je allemaal gevoeld hebt op zo’n dag
• zo al pratende te ontdekken wat deze gevoelens voor je betekenen.

Door jouw kant te kiezen maakt jouw partner het jou mogelijk om ook met jezelf te sympathiseren. Hierdoor voorkom je dat je in zelfverwijt en zelfrechtvaardiging vervalt. De weg naar een dieper gevoelsniveau staat open.

Niet alleen bij jezelf maar ook in de band met je partner. Het is zo waardevol van een relatie dat deze jou een meer zelfaccepterende houding kan geven dan dat je dat voor jezelf op momenten kunt.

Als je namelijk net in een gemoedstoestand zit van ‘ik-ben-misschien-wel-een-slechte-werknemer (moeder, vrouw, minnares, …), dat-wil-ik-niet-aankijken-dus-bedenk-ik-van-alles-waar-het-dan-wel-door-komt’, dan neemt dat je zo in beslag dat er geen ruimte meer is om bij je werkelijke pijnpunten te komen.

Kortom: het verschil tussen ‘rationeel’-mens en gevoelsmens is niet zo interessant… Het gaat er om dat je elkaars kant kiest los van je eigen inhoudelijke mening. Door te sympathiseren met elkaar open je de weg om het werkelijke punt te ontdekken. En om je intiemer verbonden te voelen.