Wat is jouw strategie om kritiek van je partner te voorkomen?
- Je zoveel mogelijk aanpassen aan je partner?
- Zoveel mogelijk anticiperen op de wensen van je partner?
- Op alle vragen van je partner ‘ja en amen’ zeggen?
- Vaak sorry zeggen en proberen te veranderen?
- Steeds de zin van je partner doen?
- Je koest houden?
En helpt dat?
Leven jullie nu in pais en vree?
Zijn alle verwijten van je partner verstomd en stroomt de liefde weer?
Of krijg je nu heel andere kritiek zoals:
- Heb jij eigenlijk wel een mening?
- Zeg jij nou eens iets!
- Moet ik het weer allemaal bedenken?
- Jij neemt ook nooit initiatief!
- Kun je dat niet eens uit jezelf doen?
- Ik ben ook overal verantwoordelijk voor!
Doe je steeds zo je best om je partner te plezieren en dan is het weer niet goed!
Conclusie?
Een liefdesstrategie om je steeds aan te passen aan de verlangens en vragen van je partner werkt niet. Integendeel het werkt juist tegen je. Je:
- gaat bij alles nadenken en verliest je spontaniteit.
- ervaart geen waardering meer.
- partner wordt heel onvoorspelbaar voor jou.
- weet niet meer waar je aan toe bent.
- moet zelfs op je hoede zijn.
- wordt er moedeloos en depri van.
- voelt je niet meer intiem verbonden.
Is dit wat jou overkomt?
Dan kan het niet anders dan dat je de balans kwijt bent tussen voor jezelf zorgen en voor je partner zorgen. Als je dit positief wil veranderen, let er dan op dat je niet in deze bekende valkuilen stapt:
Valkuil 1: Op het verkeerde probleem focussen.
Veel mensen in deze situatie denken dat ze alleen maar meer voor zichzelf op moeten leren komen. En vaker ‘nee’ moeten zeggen. Subassertiviteit is echter het probleem niet. Angst en onveiligheid zijn het wel.
Valkuil 2: Doorschieten naar de ‘agressieve’ kant.
Als je te lang in de aanpassende rol verkeert ervaar je op den duur altijd ongelijkwaardigheid. Wat ik nogal eens zie is dat partners op een gegeven moment in opstand komen: “Ik pik het niet meer. Ik doe nu niks meer en jij moet nu maar komen.” Of: “Ik doe nu wat ik wil en niet wat we hebben afgesproken!”
Valkuil 3: Je afsluiten als protest.
Het zal nooit werken om je partner te ‘straffen’ of tot inkeer te brengen door jezelf af te sluiten en je partner van jouw affectie te onthouden. Daar maak je de relatie alleen maar onveiliger mee.
Valkuil 4: De ‘verkeerde’ behoefte communiceren.
Je behoeften blijven delen is superbelangrijk, alleen constateer ik dat partners meestal niet de werkelijke kern delen. Daarom verandert er ook niks, en kun je blijven delen tot je een ons weegt. Meestal blijkt de gecommuniceerde behoefte een middel te zijn om een andere behoefte te vervullen.
Valkuil 5: Denken dat het kritiek is wat je partner geeft.
Onder kritiek zit ook altijd een behoefte verscholen. Net als bij de 4e valkuil kun je zeggen dat kritiek een ineffectief middel is om je behoefte te communiceren. Een dubbele handicap omdat veel partners hun echte behoefte niet voor het voetlicht krijgen.
Valkuil 6: Afwijzingen als maatstaf van de liefde zien.
Natuurlijk vinden we een afwijzing pijnlijk. Als je jezelf steeds aanpast wil je jouw partner wellicht de pijn van de afwijzing besparen. En daarmee je eigen pijn weer daarvan. Zachte heelmeesters maken echter stinkende wonden.
Hoe voorkom je deze valkuilen?
Hier een paar essentiële tips:
- Vind uit welke diepere angst jou leidt en wees niet bang voor de pijn.
- Ontdek de kern van je behoeften met jouw diepere angst of zorg als richtinggever.
- Doe dit allebei en wissel het uit zonder oordelende discussies.
- Doorbreek het proces van straffen en belonen van je partners gedrag.
- Voorkom dat jouw behoefte een eis wordt. Vragen mag altijd, maar reken je partner er (dus) niet op af als die er niet aan tegemoet komt.