Zet jouw partner eerst de hakken in het zand voordat hij of zij ook maar iets van jou wil aannemen? Laat staan jou eens een keer gewoon gelijk te geven?
“Vooral zijn non-verbale uitingen vind ik zo irritant” zei laatst een vrouw tegen mij. Dit is de cyclus die zij telkens meemaakt met haar man als zij iets tegen hem zegt wat hem niet bevalt:
- Lijdzaam kijken met een zucht (“alsof ik hem ik weet niet wat aandoe”).
- In de verdediging gaan (“als ik er wat van zeg en verder door wil praten”).
- Alle mitsen en maren afwegen (“daar zijn we dan zo een uur of langer zelfs mee bezig”).
- Meegaan in wat ik in het begin al zei (“als ik dat dan zeg, dan zegt ie dat het de toon is waarop ik het zei”).
Omdat ze allebei heel moe worden van dit soort gesprekken, praten ze er ook nog lang over na hoe ze dat in de toekomst anders kunnen doen.
Zij: “Had dat nou gelijk gezegd dat het je hierom ging! Dan waren we hier niet zoveel tijd mee kwijt geweest. Jij voelt je zo snel persoonlijk aangesproken terwijl het daar helemaal niet om gaat.”
Hij: “Als jij het nou eens anders zou brengen? Het is de manier waarop jij het zegt. Alsof het nooit goed genoeg is, jij hebt op alles een weerwoord.”
Zij: “Ik probeer het al zo goed mogelijk te zeggen, maar ik heb er geen zin in om continu al mijn woorden op een weegschaaltje te moeten leggen. Hoe moet ik het dan zeggen?”
Zie je hoe zij dezelfde machtsstrijd voeren in dit napraten, maar dan op een ander niveau? Ze zijn elkaar steeds aan het vertellen wat de ander moet doen om weerstand bij henzelf te voorkomen.
Wat wij mensen ontzettend moeilijk vinden is om:
- Onze eigen weerstand te herkennen.
- Te ontdekken waar de weerstand precies vandaan komt.
- Ons eigen aandeel in deze weerstand te erkennen.
- Het patroon te zien waardoor we in de relatie onbedoeld elkaars weerstand triggeren en vergroten.
We vinden het makkelijker om de schuld aan onze partner te geven. Het is vaak zelfs onze 1e reflex: ‘Ik heb dat niet gedaan! Het is niet mijn fout! Ik kan er niks aan doen!
Hoe pijnlijk is het wel niet om het om te draaien?
Zo van:
- Ik heb het gedaan.
- Het is mijn fout.
- Ik doe jou dit aan.
- Ik maak jou alleen maar ongelukkig.
Voel je de weerstand kriebelen als je deze zinnen leest?
Bij een ander koppel waar ik mee werk is dat laatste juist zijn probleem. Hij heeft geen enkele consideratie meer voor haar zelfbeschuldigingen die met veel tranen gepaard gaan:
- Ze stelt zich als een slachtoffer op.
- Ze manipuleert mij met haar tranen.
- Ze is alleen maar met zichzelf bezig.
Hier speelt weerstand net zo goed een rol.
En net zo moeilijk te ontdekken.
Weerstand heeft vele gezichten.
Er is ook een voordeel.
Weerstand kan zorgen voor een doorbraak in jullie relatie, mist je je ervan bewust bent dat er weerstand speelt en de weerstandsfasen kent waar je op in kunt spelen.
Als jullie veel last hebben van allerlei verborgen weerstanden en moe ‘gestreden’ zijn, dan zullen jullie een diep verlangen hebben om hier verandering in aan te brengen.
Reken in ieder geval op deze fases als je iets inbrengt:
Weerstandsfase 1: Ontkennen
Je partner:
- laat het niet binnenkomen
- blijft in het verleden hangen
- richt zich op iets anders
- zegt dingen als: het gaat nu toch goed, ik zie dat heel anders, voor mij geldt dat niet, dat gebeurt toch niet, dat werkt toch niet.
Weerstandsfase 2: Boosheid
Je partner:
- neemt een negatieve houding aan
- zoekt een zondebok
- gaat in verzet of trekt zich terug
Weerstandsfase 3: Marchanderen
Je partner:
- gaat onderhandelen
- strategisch opereren om te ‘behouden’
- mitsen en maren
- soms wel en soms niet
Weerstandsfase 4: In de put zitten
Je partner:
- is ontgoocheld
- beseft dat het ‘oude’ echt weg is
- neemt tijd om ‘afscheid’ te nemen
- heeft verdriet, voelt onmacht en soms vermoeidheid en ziekte
Weerstandsfase 5: Experimenteren
Je partner
- heeft weer ruimte en energie voor nieuwe perspectieven
- durft nieuw gedrag uit te proberen
- zal soms vallen en weer opstaan
- heeft tijd nodig om weer op veiligheid te durven vertrouwen
Weerstandsfase 6: Besluiten
Je partner:
- kan onvoorwaardelijk kiezen
- hakt knopen door
- vertrouwt op de goede afloop
Weerstandsfase 7: Integreren
Je partner:
- heeft het besluit of het nieuwe in de relatie ingebed
- voelt zich er veilig en betrokken bij
- heeft weer inzet en plezier
- volhardt bij tegenvallers
En…
Bedenk dat deze fasen ook voor jou gelden. We zijn namelijk geneigd om onze partner op zijn of haar daden te beoordelen en ons zelf alleen op onze intenties… Niet eerlijk, maar wel heel menselijk en nog zo’n verborgen weerstand.
Gezien de weerstandsfasen kun je hier in ieder geval rekening mee houden:
- Vertel een wens, vraag of verlangen aan je partner zonder gelijk een (positieve) reactie te verwachten. Geef je partner even tijd om over de 1e afweer heen te komen.
- Calculeer de tijd in die nodig is om samen tot iets nieuws te komen.
- Je partner (of jij) heeft steunende gesprekken nodig om door de fases heen te komen.
- Al pratende help je elkaar tegelijkertijd om langzaamaan te ontdekken wat er allemaal speelt aan weerstand.
- Blijf steunend en waarderend voor je partner beschikbaar in iedere fase.
- Stuur niet te snel aan op resultaat of praktische oplossingen.