Maak je regelmatig mee dat jij of je partner bij bonje uitroept: “dan moeten we maar uit elkaar gaan!”?
Of zoiets als: “ik zie het niet meer zitten”, “ik heb er geen vertrouwen meer in” of “als we geen hulp inschakelen dan ben ik weg”?
Dit klinkt best heftig hè? En behoorlijk schrikken als je het voor de eerste keer meemaakt, terwijl je helemaal niet uit elkaar wilt.
Noodkreet
Eén troost: het is vaak niet wat lijkt! Je (of je partner) vat het misschien op als chantage of een dreigement, maar in werkelijkheid is het een noodkreet.
Wat zou je het liefst horen als jij roept “dan stoppen we er maar mee!”?
Denk hier eens even over na voordat je verder leest?
Zou het niet heerlijk zijn als je partner dan zegt: “Lieve schat ik wil er helemaal niet mee stoppen. Zou het kunnen dat je dit zegt omdat je juist behoefte hebt om mij emotioneel heel dicht bij je te voelen?”
In plaats van: “Oké dan stoppen we er maar mee, het is toch nooit goed en ik weet ook niet meer wat ik moet doen.”
In de cirkel
Wanneer je zo’n ‘weggaan-dreigement’ (of soortgelijke acties als pesten, prikken en porren) in de negatieve cirkel plaatst, dan kun je er een paar interpretaties aan geven:
- het dreigement is bedoeld om een reactie, een gevoel los te krijgen
- het roept echter op tot zelfbescherming en zelfverdediging
- want het appelleert aan je trots en angst om overheerst te worden
- en aan je angst om je partner de ‘macht’ toe te kennen dat deze jou pijn kan doen
Je zult dit moeilijk herkennen op het moment dat je in de negatieve cirkel zit met elkaar. Maar misschien wel daarna. Als je niet meer samenvalt met alle emoties die je doen vechten, verstijven of vluchten.
Herkaderen
Hoe vaker het je lukt om dergelijke dreigementen op het moment zelf in het kader van hechting en verbinding te plaatsen, hoe makkelijker het wordt om:
- je eigen gevoelens hieromtrent te zien en te aanvaarden
- je behoeften aan nabijheid en acceptatie te communiceren
- en die van je partner tegelijk en op dezelfde manier te onderkennen.