Kun je in je eentje je relatie verbeteren?

Hoor je jouw partner regelmatig zeggen dat jij degene bent met de problemen? Dat het vooral aan jou ligt dat jullie relatie stroef loopt?
Dat jij je meer ‘moet’ openen? Meer jezelf ‘moet’ zijn?
Of dat jij minder veeleisend ‘moet’ zijn?

Afgelopen week kwam ik dit weer een paar keer tegen. Eén partner wil aan de relatie werken. Terwijl de andere partner het nut er niet van inziet om dat samen te doen.

In dit soort situaties speelt vooral één heel grote ontkenning je parten.

Dat is de ontkenning van je eigen aandeel in de communicatie met je partner. Ik zie dat op 2 verschillende manieren terugkomen:

• 1: jij doet of zegt toch niks, dus kan het toch niet aan jou liggen?
• 2: jij hebt al alles geprobeerd, maar niks helpt en dus kan het toch niet aan jou liggen?

Valkuilen

Als je op één van deze twee manieren redeneert, dan trap je in één of twee van de volgende valkuilen:

• je denkt dat je geen invloed hebt (ik kan het toch niet veranderen)
• je ziet niet dat je jouw invloed ineffectief aanwendt (waardoor je het tegenovergestelde bereikt van wat je zou willen)

De communicatiecirkel

We weten allemaal wel dat communicatie in onze relatie tweerichtingsverkeer is. En dat het met alle misverstanden van dien erg moeilijk kan zijn.

Toch zijn we in negatieve communicatiecirkels sterk geneigd om ons eigen aandeel en onze eigen invloed te onderschatten.

Onder communicatie met je partner versta ik:

• iedere gedragsuiting (verbaal en non-verbaal)
• waarmee jij een boodschap uitzendt (bewust of onbewust)
• en waarmee jij een boodschap van je partner ontvangt en interpreteert.

Zenden en ontvangen zijn altijd tegelijk aanwezig

Omdat je met z’n tweeën bent zijn er in totaal 4 informatiestromen die continu door elkaar heen lopen.

Je hebt ieder dus altijd een aandeel, dat kan niet anders.

Wat het moeilijker maakt om ieder je eigen aandeel en invloed te onderkennen is de manier waarop:

• iedere negatieve communicatiecirkel zich in de tijd kan ontwikkelen
• en volkomen onverwachts tot uitbarsting komt in schreeuwen of blokkeren

Hier een voorbeeld met een plaatje om dit te illustreren:

In dit voorbeeld zijn er 8 steeds groter wordende boodschappen die elkaar vormen. Je interpreteert ze op je eigen manier, en je kunt ze op heel verschillende tijdstippen ervaren.

Het is onmogelijk om voor jouw partner te bepalen welk effect jouw boodschappen zouden moeten hebben.

Je hebt je partner nodig om jou te kunnen vertellen wat het effect is op hem of haar. Zodat je er iets mee kunt doen in de manier waarop jij je boodschappen afgeeft.

Kortom, zo lang je niet wezenlijk bereid bent om je eigen aandeel te erkennen:

• kom je er niet achter op welke momenten welke gedragsuitingen van jou welke (onbedoelde of onbewuste) effecten hebben
• leg je de verantwoordelijkheid voor een goede relatie eenzijdig bij je partner neer
• en laat je kansen liggen om positief invloed uit te oefenen op je relatie.