Wat je geeft, krijg je ook weer terug…
Eerst begrijpen, dan begrepen worden…
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet…
Wat nu als je dit al tijden doet en het helpt niet?
Als alle ‘wetten’ getart worden, omdat het wederkerigheidsprincipe in je relatie niet werkt?
Wederkerigheidsprincipe?
Het is niet zo romantisch maar de overgrote meerderheid van ons verwacht dat het wederkerigheidprincipe ook in onze liefdesrelatie werkzaam is. Of zou moeten zijn…
Denk je maar eens in hoe het is als jij jarenlang een luisterend oor voor je partner bent, terwijl je dit zelf mist. Hoe lang houd je dat vol?
Er zijn 2 belangrijke vergissingen die we in zo’n ongelijkwaardige situatie maken.
De 1e vergissing
De 1e vergissing is dat we onze partner behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. In het algemeen een mooie leefregel, maar er kleven een paar grote nadelen aan.
Het betekent namelijk ook dat je je eigen gedachten, gevoelens en behoeften op jouw partner projecteert. Je denkt dat je partner hetzelfde nodig heeft als jij.
En daar gaan we de mist in. Want we gaan dan voorbij aan de eigen gedachten, gevoelens en behoeften van onze partner. We zijn aan het invullen voor onze partner.
Een klassiek voorbeeld is dat de ene partner meer behoefte heeft om over een probleem te praten zonder dat het gelijk opgelost hoeft te worden. Terwijl de andere partner meer behoefte heeft om het snel op te lossen en weer verder te gaan. Wiens behoefte geef je dan voorrang?
De 2e vergissing
En dat leidt dan gelijk tot de 2e grote vergissing die we maken: we geven verkeerde of vervormde signalen af over onze eigen behoeften.
We denken dat onze partner toch wel weet of moet zien waar we werkelijk behoefte aan hebben. Maar als je ook maar enigszins het gevoel hebt van “en ik dan?”, dan zul je inmiddels wel weten dat het zo helaas niet werkt.
Bij de 1e vergissing vertelde ik je al dat we onze eigen behoeften projecteren op onze partner en daarnaar handelen. Waarom zou jouw partner dat anders doen? Dus stel dat hij of zij heel andere behoeften heeft dan jij, is het dan niet logisch dat jouw partner regelmatig de plank misslaat?
Daar komt nog bij dat we ons erg ongemakkelijk voelen om iets te vragen. Hebben we niet geleerd dat wie vraagt wordt overgeslagen? Een norm die velen van ons met de paplepel is ingegoten.
En als we dan ook nog eens ervaren hebben dat we vroeger vaak een ‘nee’ kregen op onze vragen, dan is het helemaal moeilijk om risico’s te nemen. De ‘nee’ gaan we maar bij voorbaat uit de weg…
De oplossing
Wil je verandering krijgen in jouw ongelijkwaardige relatie van ‘geven en nemen’? Dan zit er niets anders op dan actie te ondernemen om de 2 grote vergissingen om te draaien naar:
- Behandel je partner zoals hij of zij behandeld wil worden.
- Vraag heel duidelijk en precies waar jij zelf behoefte aan hebt.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat partners die in ongelijkwaardige, negatieve communicatiecirkels gevangen zitten, juist dolgraag willen weten hoe zij wederkerig tegemoet kunnen komen aan elkaars behoeften.
En vaak zijn partners zo boos, wanhopig of gefrustreerd omdat ze er maar niet achter komen hoe dat moet. Dus zeg en vraag gewoon aan je partner waar je behoefte aan hebt! Wie vraagt wordt niet overgeslagen!
Een paar voorbeelden hoe je dat zou kunnen doen:
- Heb je even tijd? Ik wil je wat vertellen en je hoeft alleen maar te luisteren. Oké?
- Ik zit met iets wat ik snel wil oplossen omdat ik weer gauw verder wil. Kan ik je dat nu even vragen?
- Ik voel me verdrietig, zou je me alleen maar even willen vasthouden?
- Als we dat (…) gaan doen, zou je dan dit (…) voor me willen doen zodat ik me (… niet alleen voel…)?