Zit jij in de situatie dat je vermoedt dat jouw partner vreemdgaat? Ondanks dat je het misschien meermaals gevraagd hebt en dit soort antwoorden krijgt:
- Nee hoor er is echt niks aan de hand. Je ziet spoken.
- Nee hoor, dit is gewoon een vriendschappelijk contact.
- Nee joh, ik wil echt alleen maar jou.
- Nou zeg, als je me niet vertrouwt dan kunnen we er net zo goed mee stoppen.
- Nu moet je eens ophouden hierover, ik heb allang gezegd dat je je geen zorgen hoeft te maken.
- Jij bent gewoon overdreven jaloers. Je moet dit probleem echt bij jezelf aanpakken (aan mij ligt het niet).
Fijn natuurlijk om bevestiging te krijgen dat je je voor niks zorgen maakt. Maar wat als het toch blijft wringen? Als je het door allerlei signalen toch niet kunt geloven?
Ik zal eerst eens een paar signalen op een rijtje zetten waarbij je achter je oren kunt gaan krabben. Jouw partner:
- Doet geheimzinnig of is onwillig om jou over gesprekken, berichtjes, mails of bezigheden te vertellen.
- Zet (ineens) op al zijn apparatuur (telefoon, tablet, PC) wachtwoorden.
- Verandert (ineens) van apparatuur en heeft overal wachtwoorden op.
- Let erop dat jij niet op zijn of haar schermen kunt meekijken.
- Houdt de telefoon continu bij zich.
- Zit onlogisch, vaak en lang online op plekken waar jij hem of haar niet kunt zien.
- Zegt dat hij of zij het nu heel druk heeft op het werk en werkt veel over.
- Heeft niet of nauwelijks meer zin in knuffelen en/of seks (en heeft daar goedklinkende redenen voor zoals stress, drukte, moeheid of medicijnen).
Als één van deze dingen aan de hand is, dan wil dat op zich nog niet veel zeggen natuurlijk. Maar ik speel hier even advocaat van de duivel. Als er een paar van deze dingen nogal plotseling en tegelijk gebeuren, dan is het helemaal niet gek dat je twijfelt.
Als je twijfelt aan zowel de trouw als de geloofwaardigheid van jouw partner, dan heeft het geen enkele zin om (bij mij) te werken aan het herstel van jullie intieme verbondenheid.
Of ze nu waar of denkbeeldig zijn, bedreigingen van een derde zijn meestal zo heftig dat ze voortdurend je oerpaniek zullen activeren. Het is dan nauwelijks mogelijk om een gelijkwaardige, veilige basis te creëren met elkaar.
Dus heb je serieuze twijfel die jouw relatie sowieso ondermijnt? Dan moet je eerst zekerheid hebben dat je partner niet vreemdgaat.
De ultieme toets:
Als je op een moment rustig thuis bij elkaar zit: vraag je partner of je NU al zijn of haar apparaten (telefoon, tablet, PC) in mag zien en alle berichten in de browsergeschiedenis, e-mail, social media en appjes uitgebreid mag lezen.
Niet zo makkelijk of gebruikelijk misschien om dit te doen. Maar als je niet langer je kop in het zand wil steken of er zelf aan onderdoor gaat, dan heb je helemaal niets te verliezen.
Als je zekerheid hebt dat jouw partner (in jouw definitie) vreemdgaat, dan kunnen dit grofweg de 2 uitkomsten zijn:
- Je accepteert het niet en stelt jouw partner voor de keuze. Of je maakt zelf de keuze om een einde aan je relatie te maken.
- Je accepteert het en berust in de verdeelde aandacht en liefde.
Speel je het gespreksscenario al in je hoofd af?
En zie je allerlei ‘mitsen’ en ‘maren’?
Dit zijn twee belemmerende normen die ik wel eens hoor:
1. “Je moet elkaar vertrouwen en dat moet je hoog houden”. Dit is waar ontrouwe partners goed op in kunnen spelen bij jou. Ze houden ieder open en betrokken gesprek tegen door te roepen dat ze heel erg beledigd zijn dat je hen niet vertrouwt.
Jij voelt je dan heel erg schuldig, vooral als je al eens stiekem geprobeerd hebt de spullen van je partner te checken (wat heel normaal is als je vreemdgaan vreest).
Mijn tip: zeg gewoon dat je het inderdaad niet vertrouwt. Dat is toch ook zo? Waarom zou je het verbergen of je partner geruststellen dat het daar niet om gaat? Bedenk dat je niets te verliezen hebt. Je kunt je beter 100% kwetsbaar en eerlijk opstellen. Blijf uit de discussie om jezelf te verantwoorden, herhaal in plaats daarvan steeds jouw vraag. Bijvoorbeeld zo:
“Ik kan me voorstellen dat je het zo opvat. Desondanks heb ik nu sterke behoefte aan duidelijkheid en daarom vraag ik je nogmaals of ik nu al je berichten in mag zien?”
2. “Je hoort elkaars privacy te respecteren. Wij doen dat niet: in elkaars mail en dergelijke kijken”. Een begrijpelijke norm waar ik zelf ook erg veel prijs op stel. Maar nood breekt soms wetten. En als 1 van jullie nood heeft dan werkt dat door in de hele relatie. Je kunt het ook als een mooi cadeau zien dat jouw partner jou alles open en bloot laat zien.
Mijn tip: vertel erbij hoe moeilijk je het vindt om deze vraag te stellen en dat je je er eigenlijk voor schaamt. Juist omdat je die norm van privacy (en vertrouwen…) zo belangrijk vindt. Maar nu heb je voor jezelf 100% duidelijkheid en vertrouwen van je partner nodig dat jij alles mag zien en lezen.
Kortom: het heeft weinig zin om aan het herstel van je relatie te werken als je emotioneel erg overhoop ligt omdat je vreest dat je partner vreemdgaat of dat je jouw partners ontkenningen hierover niet kunt geloven. Als je jouw relatie zeker niet wilt leven met een ‘vreemdganger’, dan zit er niets anders op dan snel 100% duidelijkheid te krijgen. Pas daarna kun je samen aan herstel of vergeving werken.
Hier kun je nog wat meer lezen over jaloezie en (ir)reële bedreigingen.
Wil je jouw vraag of ervaring hieronder (desgewenst anoniem onder een andere voornaam) delen? Ik zal sowieso reageren en zo kunnen anderen er ook iets van opsteken.