Hoe vaak wil jij iets tegen je partner zeggen, maar denk je:
Laat maar.
Het heeft toch geen zin.
En als je inderdaad niets zegt, wat is dan je motivatie?
Wil je voorkomen dat:
- er ruzie van komt?
- jij je weer een zeurkous voelt?
- je niet uit je woorden komt?
- jouw partner jou overruled?
- je je teleurgesteld gaat voelen over een verwachting die niet uitkomt?
- jouw partner zich door jou ongemakkelijk of gekwetst voelt?
- er weer een eindeloze discussie komt die niks oplevert?
- jij het -in de ogen van je partner- anders weer gedaan hebt?
Wat een tweestrijd soms, nietwaar?
Aan de ene kant wil je je graag uitspreken en aan de andere kant wil je rust en een fijne sfeer. Ik stel me zo voor dat je het belangrijk vindt om open en eerlijk te zijn. Dat je op wil komen voor jezelf zonder jouw partner tegen het zere been te stoten.
Niks zeggen is alleen niet zo’n goede keuze.
“Laat maar” is het recept voor emotionele verwijdering. Op de korte termijn handhaaf je de vrede en de gezelligheid, maar op de lange termijn gaat het toch aan je vreten. Met alle schadelijke risico’s van dien.
Met opkroppen is echt niemand geholpen
Jij bent er niet mee geholpen, je partner niet en je relatie al helemaal niet. De bom gaat vroeg of laat toch barsten als je jezelf tekort doet. En daarmee doe je dus ook jouw partner tekort. Ik zal je een paar nare, niet te onderschatten gevolgen beschrijven die ik in de praktijk tegenkom:
- Je partner zal zich verraden voelen wanneer bij jou de emmer overloopt. “Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken?”, “Waarom heb je niet eerder gezegd dat je je zo voelde, nu kan ik er niks meer mee doen!”
- De ongelijkwaardigheid zal steeds meer je relatie insluipen. Jouw ‘laat maar’ werkt op allerlei fronten door. Je laat allerlei beslissingen en acties over aan jouw partner. Je partner zal steeds meer gaan regelen. De verhouding wordt steeds schever totdat de bom bij jouw partner barst: “Ik moet ook altijd alles regelen, ik voel me overal alleen verantwoordelijk voor!”
- Als de emmer bij jouw ‘laat maar’-partner overloopt zou het zomaar kunnen dat jij daar de schuld van krijgt. Jij bent ook zo dominant en je hebt je partner daarom zoveel ruimte ontnomen!
- Grote kans dat er een boven- of ondergrondse machtsstrijd ontstaat die gekenmerkt wordt door sabotage en pesterijen. De ‘laat maar’-partner zal zo onbewust proberen de ongelijkwaardigheid op te heffen. Of de ‘regel’-partner zal zo proberen de ‘laat maar’-partner in beweging te krijgen.
Van kwaad tot erger…
Als dit thema van ‘jezelf wel/niet uitspreken’ de inzet van jullie negatieve communicatiecirkel is, dan wordt het alleen maar erger. De ‘laat maar’ partner zal het steeds moeilijker vinden om te voelen wat die voelt en te weten wat die wilt.
Voor je het weet wordt je relatie door angst geregeerd in plaats van door liefde. En durf je allebei niet meer jezelf te zijn, waarmee ik vooral bedoel dat je je bewust strategisch gaat gedragen en continu gaat nadenken over wat je wel of niet moet zeggen of doen.
Jezelf uitdrukken is en blijft ontzettend belangrijk
Ik deel hier een paar tips met je om je te ondersteunen het aan te pakken, mocht je ermee te maken hebben.
1. Hoe eerder hoe beter. Want hoe langer het duurt dat jij of je partner zich niet uitspreekt, hoe groter de kloof en hoe moeilijker die te overbruggen is.
2. Zie conflictvermijding als een signaal. Vooral als je nooit ‘ruzie’ hebt of een partner die zich meestal voegt, wellicht om de lieve vrede te bewaren.
3. Creëer een veilige omgeving voor elkaar. Dan durf je je uit te drukken zonder angst voor bijvoorbeeld afwijzing. Denk maar aan je school, je werk of onze samenleving: als je je veilig voelt durf je jouw mening en behoefte vrij te uiten zonder angst voor straf, ontslag of intimidatie.
4. Als je het moeilijk vindt om je uit te spreken, vertel dit dan. Vertel je worsteling hiermee in plaats van ‘laat maar’. Dan blijf je in ieder geval in contact met elkaar.
5. Durf je twijfel of je spagaat te laten zien aan je partner. Veel mensen hebben moeite met dit zinnetje: “ik weet het niet”. Je zou maar eens onzeker overkomen, want dat ‘mag’ niet… Het maakt in ieder geval kwetsbaar. Hoe moeilijk ook, het is wel de kwetsbaarheid die verbondenheid mogelijk maakt.
Voorbeeldzinnen
Voor als je het uit wil proberen:
- Ik wil iets tegen je zeggen maar ik weet niet hoe ik het moet zeggen want ik ben bang dat we dan ruzie krijgen.
- Er is iets wat ik met je wil bespreken maar ik vind het heel moeilijk omdat ik je niet voor het hoofd wil stoten.
- Ik worstel ermee dat ik ergens behoefte aan heb wat ik je wil vertellen, alleen ben ik bang dat jij dit heel vervelend gaat vinden en weet ik niet of ik het wel zal vertellen.
- Van iets wat je zei heb ik wakker gelegen en ik zou het je graag vertellen, maar ik ben bang dat je me niet serieus zal nemen en het als kritiek opvat.
- Nu ervaar ik echt een spagaat. Ik wil best doen wat je vraagt maar tegelijk vrees ik dat ik mezelf tekort doe en dat dit op termijn aan me gaat vreten.
Zou je partner op zulke boodschappen afwijzend reageren? Of juist eerder ervoor open staan en je zelfs uitnodigen om het wel te zeggen?
Heel mooi als je met deze voorbeeldzinnen positief contact weet te maken. Maar om te voorkomen dat je in communicatietrucjes blijft hangen, is de 3e tip cruciaal: het creëren van emotionele veiligheid met en voor elkaar.