Machtsstrijd in je relatie…
Vecht jij om begrip en erkenning?
Peter en Susan worstelen hier dagelijks mee. Dit is hoe zo’n gesprek van dit koppel (met gefingeerde namen) vaak gaat:
S: Jij wilt alleen maar gelijk hebben, maar daar gaat het niet om.
P: Hoezo? Jij wil toch ook gelijk hebben?
S: Nee helemaal niet! Jij denkt op die manier, ik niet. Ik hoef geen gelijk.
P: Waar gaat het volgens jou dan om?
S: Ik wil alleen maar dat je naar me luistert! Dat je me begrijpt!
P: Ja maar ik begrijp je gewoon niet, ik zie het heel anders. Namelijk … (feitelijk verhaal).
S: Stop! Dat hoef je allemaal niet uit te leggen, daar gaat het niet om. Ik wilde het alleen maar delen, zodat je weet wat er bij mij speelt.
P: Volgens mij kun je er gewoon niet tegen dat ik het niet eens ben met je. Ik ga niet zitten liegen. Ik ga niet zeggen dat ik je begrijp als dat niet zo is.
S: Je begrijpt er inderdaad helemaal niks van! Zo werkt het niet. We hoeven het niet eens te zijn om begrip te hebben voor elkaar. Snap je dat dan niet?
Zo gaan zij nog een tijdje door. Zij:
- draaien in kringetjes om elkaar heen
- vragen steeds om begrip en erkenning
- geven dit niet aan elkaar
- eindigen in tranen, teleurstelling en verongelijktheid.
Wat gebeurt er nu eigenlijk?
Waarom hebben we er in de machtsstrijd zo’n moeite mee om erkenning te geven?
- Ondermijn jij jezelf bijvoorbeeld als je jouw partner bevestigt?
- Zeg je met erkenning hetzelfde als ‘ik ben het met je eens’?
- Of moet je dingen doen die je niet wil doen als je jouw partner gelijk geeft?
- Ben jij schuldig aan wat jij je partner aandoet als je haar of hem gelijk geeft?
- Bevestig jij met jouw erkenning dat je zelf iets niet goed deed?
Zie je wat ik bedoel? Wij onthouden onze partner een stuk erkenning om onszelf te beschermen… pijn te verdoezelen. Onze relatie te beschermen. Eigenheid te behouden. Autonomie te bewaken. Om te voorkomen dat we een slechte beurt maken in de ogen van onze partner. En zo zijn er veel meer redenen te noemen.
Het grote misverstand is dat we dit op het moment zelf niet beseffen.
We weten niet dat onze partner op zijn of haar strepen blijft staan, omdat hij of zij zich in de basis niet veilig voelt in de relatie. Niet veilig om je:
- zwakke plekken te laten zien.
- pijn en kwetsbaarheid te laten zien.
- eigen geluk even belangrijk te vinden als het geluk van je partner.
Erkenning draait in deze context niet om:
- gelijk/ongelijk
- eens/oneens
- begrip/onbegrip
- luisteren/niet-luisteren
- delen/niet-delen
Lastig hè?
Als je dit nu weet, wat is erkenning dan wel? Hoe kun je anders omgaan met het geven van erkenning?
Erkenning betekent niets meer of minder dan dat jij er met al jouw gedachten, gevoelens en behoeften gewoon mag zijn.
Erkenning geven is jouw bevestiging hiervan aan jouw partner. Dat betekent dat je er geen oordeel over uitspreekt. Niet in positieve zin zoals in ‘dat is heel logisch’. En niet in negatieve zin zoals in ‘wat ben je toch egoïstisch’.
Peter en Susan hebben daarom hun eigen vaste zin afgesproken om elkaar te helpen herinneren wanneer het weer gebeurt. Hun zin is: ‘de waardering is gegeven’. Kunnen jij en je partner misschien ook zo’n zin afspreken en kijken of dit je een stapje verder helpt?