De 1e vrijheid is dat je alles durft te zeggen tegen je partner. Je neemt dan het emotionele risico dat:
- jij gekwetst, afgewezen of teleurgesteld kan worden
- jouw partner zich gekwetst, afgewezen of teleurgesteld voelt
- of je partner jou iets wat je nodig hebt of fijn vindt ontneemt
- of jouw partner boos wordt, het jou later toch kwalijk neemt of ‘wraak’ neemt
Het is uiterst frustrerend als je niet meer weet wat je moet zeggen om jouw partner tegemoet te komen.
Strategisch nadenken, woorden op een weegschaaltje leggen, op je tenen lopen en jezelf steeds maar inhouden zijn niet leuk.
Hartstikke vervelend is het wanneer iedere keuze negatieve gevolgen heeft voor de sfeer. Helemaal als het escaleert in ruzie. Iets zeggen werkt niet, en niets (meer) zeggen werkt ook niet.
Het is een teken aan de wand als je geen emotionele risico’s meer neemt.
Partners genoeg die in beginsel niet bang zijn voor deze emotionele risico’s. Maar wat moet je als het steeds alleen maar slecht uitpakt? En wanneer zelfs je hele relatie op de tocht staat?
Alles kunnen en durven zeggen tegen elkaar is desondanks wel een randvoorwaarde om elkaar terug te vinden.
Maar… je moet hierbij wel een heel belangrijk contextueel onderscheid maken tussen een:
- slechtlopende relatie
- goedlopende relatie
- groeiende relatie
Per situatie spelen er verschillende emotionele risico’s en gelden er verschillende communicatieregels.
In een slechtlopende relatie heb je meestal hiermee te maken:
- Alles durven zeggen slaat om naar communicatieve agressie.
- Je laat je meeslepen door heftige emoties waar je amper zeggenschap over hebt.
- De communicatie (ook het zwijgen) heeft een neerwaarts effect en maakt de negatieve spiraal alleen maar groter.
- Je hebt een statische mindset (gekregen): het gaat fout en je denkt hier weinig invloed op te hebben.
In een slechtlopende relatie is het niet slim om de spelregel “alles kunnen en durven zeggen” als een statische norm te hanteren.
Het nemen van emotionele risico’s is dan inderdaad moeilijk en kan meer kwaad dan goed doen. Het vertrouwen is tot een nulpunt gedaald.
In een goedlopende relatie zie je het positief tegenovergestelde:
- Alles durven zeggen gebeurt op een respectvolle, liefdevolle manier. Of wordt in vertrouwen als zodanig door je partner ervaren.
- Je bent je bewust van je emoties en kunt kiezen hoe je hierover met je partner communiceert.
- De communicatie heeft een verbindend effect. Ook negatieve communicatiecirkels kunnen jullie aan zonder dat dit de hele relatie negatief beïnvloedt.
- Je hebt een dynamische mindset: je hebt allebei invloed om de liefde in stand te houden.
Dan de groeiende relatie.
Om uit een slechtlopende relatie te breken, zul je allebei je nek uit moeten steken om tenminste dit te gaan ontdekken.
Hoe:
- je kunt leren en ontwikkelen naar een goedlopende relatie.
- je wel degelijk invloed hebt.
- het nemen van gefaseerde emotionele risico’s juist positieve reacties oproept, waardoor je langzaamaan steeds meer emotionele risico’s kunt nemen met nog meer positief resultaat.
- je stapsgewijs steeds meer ‘alles’ kunt en durft te zeggen uit vrije wil.
Kortom: als jullie met je relatie worstelen, dan is het niet raadzaam om te eisen dat over alles gepraat moet kunnen worden.
Dit is iets wat je helaas niet zomaar bewerkstelligt. Dat je partner niet alles (meer) kan of durft te zeggen is niet voor niets ontstaan.
Er kunnen hele onbewuste en bewuste redenen zijn dat jouw partner geen emotionele risico’s meer neemt. Wie weet heb je er zelf een grotere rol in dan je denkt…
Hoe goed en helpend ook bedoeld, als je aandringt dat jouw partner emotionele risico’s moet nemen bereik je alleen maar dat het nog bedreigender wordt.
Op enig moment ontstaat er op jouw aanhouden wellicht een fijn emotioneel gesprek, maar het feit dat dit in 1e instantie onvrijwillig was heeft meer impact dan je denkt.
Kunnen of durven?
Een andere context om rekening mee te houden is het verschil tussen:
- Alles kunnen zeggen
- Alles durven zeggen
In een slechtlopende relatie ben je misschien geneigd om zowel het kunnen als het durven negatief te interpreteren.
Veel partners interpreteren het als niet willen. Of als een excuus om zich achter te verschuilen. En zelfs als een belediging, omdat hun partner hen dan niet vertrouwt of er niet genoeg voor over heeft.
Toch is het heel waarschijnlijk dat jouw partner wel wil, en ook durft.
Maar willen en durven is niet genoeg wanneer:
- Je niet weet wat je voelt.
- Je er gewoon geen zin in hebt.
- Je niet weet hoe het moet zonder toestanden.
- Er onbewuste zelfbeschermingsblokkades spelen.
Alles kunnen en durven zeggen in deze situatie is dan ook kunnen en durven zeggen dat je het niet weet of dat je er geen zin in hebt.
Maar als je samen niet vast wil blijven zitten in een slechtlopende relatie, dan zou ik zeker samen op ontdekkingstocht gaan naar de groeirelatie.