Brein + seks = liefde.
Of brein + liefde = seks + brein = liefde.
Over de volgorde kun je twisten :-). Maar niet over het feit dat ons brein samenwerkt met seks om een hechtere liefdesrelatie te verwezenlijken.
Een bevredigend seksleven is belangrijk voor een gelukkige relatie. Gelukkige koppels kennen weliswaar slechts 15 tot 20 procent van hun geluk toe aan een goed seksleven, maar ongelukkige koppels wijten hun problemen voor 50 tot 70 procent aan seksuele problemen!
Het steeds meer ontbreken van bevredigende seks in je relatie is een signaal dat je serieus mag nemen. Vaak is de seks hierin overigens niet het echte probleem, maar ben je waarschijnlijk de verbondenheid tussen elkaar kwijt.
Minimaal tweemaal per week seks…?
Hoe kun je nu jouw brein en seks laten samenwerken om de liefde en de verbondenheid met je partner te versterken? Dat doe je door elkaar dagelijks (meerdere malen) aan te raken en door (bijvoorbeeld minimaal) tweemaal per week bevredigende seks te hebben…
Zo laat je de hypothalamus midden in jouw brein liefdeshormonen aanmaken. Deze liefdeshormonen dragen hun steentje bij aan de hechtere band in je relatie. Hormonen hebben een grote invloed op onze emotie en gevoel. Er wordt nog steeds veel onderzoek naar gedaan, maar dit staat inmiddels wel buiten kijf.
Liefdeshormonen
Er zijn twee belangrijke liefdeshormonen die via aanraking en seks zorgen voor meer verbinding: oxytocine en vasopressine. Deze 2 hormonen zijn nauw verwant en hebben dezelfde werking.
Oxytocine wordt ook wel het knuffelhormoon genoemd. Vooral geassocieerd met de band tussen een moeder en haar kind, en tussen seksuele partners. Naast oxytocine bij het orgasme van zowel mannen als vrouwen, komt vasopressine meer bij mannen voor. Het heeft dezelfde uitwerking als oxytocine.
Prethormonen
Naast de liefdeshormonen zijn er ook nog een aantal prethormonen die met seks worden afgescheiden. Die geven gewoon een lekker gevoel. Dit zijn deels precies dezelfde hormonen als bij sporten aangemaakt worden, zoals endorfine, dopamine, adrenaline en serotonine.
Makkelijker gezegd dan gedaan?
Meer seks hebben loont dus. Maar de kwaliteit ervan is wel belangrijk. Psycholoog Sue Johnson waarschuwt ons voor geïsoleerde seks en voor troostseks.
Bij geïsoleerde seks draait het alleen om lichamelijke zinnelijkheid en de prestatie. Wordt vooral gebruikt om de seksuele spanning op te heffen. De band met je partner is van ondergeschikt belang. De seks is gedepersonaliseerd en je partner kan zich zo ‘slechts’ een lustobject voelen.
Troostseks is bedoeld om onze angst voor hechtingsverlies te verlichten. De seksuele daad is bijzaak. Door seks zoeken we dan bevestiging voor het gevoel dat je nog gewaardeerd en begeerd wordt. Hier is wel sprake van emotionele betrokkenheid, maar dan op basis van angst en onzekerheid.
Deze beide vormen van seks zijn gif voor een liefdesrelatie. Synchrone seksualiteit is hoe het altijd zou moeten zijn… aldus Sue Johnson. Hierin komen emotionele openheid, ontvankelijkheid, tedere aanraking en erotische verkenning allemaal samen.
Zomaar meer seks hebben als bindmiddel is niet perse de juiste of de enige weg om je relatie te verbeteren. Tegelijk werken aan een veilige hechting is essentieel. Zie ook mijn eerdere artikel over de oercode van hechting.
Dus…
Brein + seks + veilige hechting = liefde?
Geef een antwoord