Contactarmoede.
Een gapende kloof.
Emotioneel uitgehongerd.
Hoe schrijnend is de diepe eenzaamheid van partners die elkaar emotioneel niet meer kunnen bereiken. In de loop van de tijd zijn zij op slot gegaan voor elkaar.
Wat vaak in 3 fases verloopt:
- Bekvechten, kwetsingen en het niet (meer) goed kunnen maken.
- Protesteren en dichtklappen, aanvallen en verdedigen, en steeds meer frustratie.
- Opgeven en langs elkaar heen leven.
Leven jij en je partner in één van deze fases?
Dan kan het niet anders dan dat jullie niet weten hoe je goede verbindingsgesprekken moet voeren. Dit zijn de belangrijkste kenmerken van deze gesprekken:
Kenmerk 1: Je maakt er tijd voor
Een open deur, denk ik. Maar dan wel eentje waar veel koppels niet samen doorheen lopen. Er zijn meestal vele redenen waarom het niet lukt om structureel tijd te plannen voor elkaar en goede verbindingsgesprekken.
Toch moet je het in de agenda vooruit plannen en doen als je het echt belangrijk vindt. Ook al is het druk, of ben je moe of bezorgd dat jullie dan ruzie of toestanden krijgen.
Kenmerk 2: Je kent je eigen pijnplekken en angsten
Vergis je hier niet in, want dit is niet makkelijk. Je voelt je verdrietig, je voelt je machteloos, je denkt dat je niets meer goed kunt doen en dat doet pijn. Maar wat daaronder de werkelijke pijnplekken en angsten zijn hebben velen niet door. Het kan een hele speurtocht zijn om erachter te komen.
Kenmerk 3: Je weet ze te vertalen naar je diepere behoeften
Het kennen en (kunnen) delen van je werkelijke gevoelens is al een enorme stap. Maar het is niet genoeg. Want wat we meestal vergeten is dat onze gevoelens een signaalwerking hebben. Ze geven aan dat een bepaalde behoefte niet bevredigd wordt.
Die zijn ook niet even makkelijk te ontdekken. ‘Aandacht’ zie je misschien als een behoefte? Of is aandacht eerder een middel om een andere, diepere behoefte van je te vervullen?
Kenmerk 4: Je durft en kunt dit met je partner delen
Voor jezelf en in jezelf ontdekken wat jouw werkelijke angsten en behoeften zijn is vers 1. Maar het ook tegen je partner hardop zeggen is vers 2. Hoe vind je de goede woorden zonder je partner van je weg te duwen? Of zal je partner toch niet toegankelijk, ontvankelijk en betrokken reageren, en kun je maar beter niks zeggen?
Kenmerk 5: Je bent toegankelijk voor jouw partner
‘Laat maar zitten’ is wat je misschien steeds vaker denkt? Gevaarlijk, want je partner negeren of niet reageren op dingen die je partner zegt is desastreus. Je blijven openstellen is belangrijk en makkelijker naarmate je je de vorige punten eigen maakt.
Kenmerk 6: Je bent ontvankelijk voor jouw partner
Toegankelijk zijn is een 1e stap,maar het ook echt binnen laten komen is een 2e stap. Je kent het vast dat je partner zegt dat hij of zij luistert, en toch voel je er niks bij. Net of het niet echt doordringt.
Kenmerk 7: Je reageert betrokken naar je partner
Wanneer alles wat je tegen elkaar zegt echt kan binnenkomen, dan kun je de volgende stap nemen: namelijk op een betrokken, empathische manier reageren op elkaar.
Kwetsbaar durven zijn is één van de basisingrediënten. Juist dat is voor de meesten van ons ontzettend moeilijk. Vooral als je vastloopt in fase 1, 2 of 3.
Veel koppels die ik in de intake ontmoet zijn moe gestreden. Zij zien geen uitweg meer. Zij weten niet hoe ze die negatieve spiraal moeten omdraaien. Ook daar voelen zij zich heel eenzaam en onmachtig in.
Het kan echt anders
Stap voor stap kun je samen leren om je te openen, zodat je op een x-moment die heerlijke verbindingsgesprekken kunt hebben met elkaar. En weet je? Door te ontdekken hoe dat moet, kan je relatie zelfs beter worden dan ooit.
Dit is wat je met goede verbindingsgesprekken bereikt:
- Door het stap voor stap op te bouwen vergroot je de toegankelijkheid, ontvankelijkheid en betrokkenheid ten opzichte van elkaar. De intimiteit en het vertrouwen nemen daarmee als bijna vanzelf toe.
- Het voeren van verbindingsgesprekken geeft heel veel voldoening. Ze vormen het beste middel tegen de negatieve communicatiecirkels en momenten waarop gevoelens van gemis en verlating ontstaan.
- In het verbindingsgesprek komt de eventuele terugtrekker van jullie 2 dichterbij. Hij of zij richt zich op vanuit een machteloze positie en beweegt van een meer afstandelijke positie naar een meer nabije positie. Hij of zij raakt meer betrokken. De eventuele beschuldiger van jullie 2 daalt af vanuit een controlerende positie en beweegt zich ook meer in de richting van de ander. De beschuldiger komt in een zachtere emotionele toestand en vanuit die positie is het makkelijker voor hem of haar om op een positieve manier toenadering tot de ander te zoeken. Kortom: terugtrekkers raken opnieuw betrokken en beschuldigers verzachten.
- Je groeit allebei over je angsten heen om je open en kwetsbaar op te kunnen en durven stellen naar elkaar toe. Hoe vaker de verbindingsgesprekken goed gaan, hoe meer je kunt omschakelen van wantrouwen naar vertrouwen. In plaats van je te laten leiden door de angst dat je liefde, acceptatie en erkenning te kort komt, kun je je steeds meer laten leiden door het plezier om elkaar lief te hebben.
- Je durft steeds meer emotionele risico’s te nemen bij elkaar. Negatieve uitspraken en emoties nemen je relatie niet meer over, ze zijn geen thermometer meer van jullie liefde en geborgenheid. Ze zijn ‘slechts’ problemen en meningsverschillen.