De vuile was over je relatie buiten de deur hangen…
Het is nog altijd een groot taboe.
Het overgrote deel van de koppels met relatieproblemen gaat dan ook niet naar een therapeut.
Uit schaamte.
Maar ook vaak omdat 1 van de 2 partners het niet wilt.
Omdat hij of zij niet gelooft dat dit helpt.
Of misschien uit angst om de ‘schuld’ te krijgen.
En alle verantwoordelijkheid op haar of zijn schouders geladen te krijgen.
Heeft het zin om met hulp van buitenaf je relatie volgens een methode te verbeteren?
Zo ja, hoe effectief is dan de methode Emotionally Focused Therapy (EFT) van Dr. Sue Johnson uit Canada?
Twee vragen waar psychologen uitgebreid hun mening over gaven in de Volkskrant van zaterdag 22 maart 2014.
Heeft het zin om iets te doen?
Je zult niet verrast zijn als ik hierop volmondig zeg: ja het heeft zin!
Er zijn vele onderzoeken die dit bevestigen. De Volkskrant haalt een van de grotere studies naar het lange termijn effect van relatietherapie aan. Namelijk het onderzoek uit 2010 bij 134 getrouwde koppels door de Amerikaanse hoogleraar psychologie Andrew Christensen.
Bij tweederde van de koppels met ernstige huwelijksproblemen verbeterde de relatie onmiddellijk na de therapie.
.
De stand van zaken bij hen na 5 jaar:
- Bij de helft was hun relatie nog steeds beter dan toen zij in therapie gingen.
- Een kwart van de koppels was gescheiden.
- En een kwart van de koppels zag geen verbetering.
Deze groep van 134 koppels had 2 verschillende therapiemethodes.
Daartussen kwam geen verschil naar voren.
Conclusie in de Volkskrant:
De ene therapie bleek niet effectiever dan de andere.
Is de EFT-methode succesvoller dan andere methodes?
Dr. Sue Johnson heeft onderzocht dat tenminste 7 van de 10 koppels baat hebben bij de EFT-methode. Terecht merkt psycholoog Gert Jan Kloens in de Volkskrant op dat dit een onderzoeksresultaat uit eigen huis is. Hij vindt het daarom moeilijk te beoordelen.
Wellicht gekleurd dus, maar dat de methode voor veel koppels werkt staat buiten kijf.
Wederzijds afhankelijk of onafhankelijk?
Kloens haalt vervolgens een tegenstelling aan.
De paradoxverschuiving waar ik het al vaker over heb.
De nieuwe invalshoek van de EFT-methode,
die mij en vele anderen heeft overtuigd.
Johnson zegt:
Liefde is een kwestie van hechting.
Partners moeten leren inzien dat ze afhankelijk zijn van elkaar.
Dat is geen zwakte, maar een kracht.
Dat is niet infantiel, maar volwassen.
Kloens zegt:
De kern van een behandeling moet zijn mensen leren zelfstandig te zijn.
Pas dan kun je een bijdrage leveren aan de relatie.”
Wat is waar?
Eerst individueel zelfstandig en onafhankelijk zijn, dan een gezonde relatie?
Of eerst een veilige relatie, zodat je individueel zelfstandig en onafhankelijk kunt zijn?
Is het een principieel verschil?
Of kan het allebei waar zijn?
Zoiets als de kip of het ei?
Alles en iedereen is in een systeem verbonden met elkaar.
Mening of een feit?
Evolutionair zijn we niet zo ver dat we zonder hechting kunnen leven.
Mening of een feit?
Wij mensen zijn geprogrammeerd om ons te verbinden met anderen.
Mening of een feit?
Als de hechting met onze partner verloren gaat, gaan we vechten of vluchten.
Vechten om aandacht en contact bijvoorbeeld.
Vluchten om het niet nog erger uit de hand te laten lopen bijvoorbeeld.
Dit zijn waarneembare feiten, dat herken je zelf ook vast.
De paradox en het nieuwe uitgangspunt van EFT:
Juist door een veilige hechting in wederzijds erkende afhankelijkheid word je zelfstandiger!
Dit ontkennen zorgt voor veel ellende in relaties.
En voor een samenleving waarin iedereen steeds meer voor zichzelf gaat.
Veel onderzoekers beamen dit inmiddels.
Denk bijvoorbeeld aan de beroemde managementgoeroe Stephen Covey met zijn 3 fases:
1. De afhankelijke fase (kind)
2. De onafhankelijke fase (puber)
3. De fase van wederzijdse afhankelijkheid (volwassen)
Ja, zelfstandig zijn is oké.
Zelfstandigheid leren is oké.
Alleen de manier waarop verschilt!
Neem je het individu als startpunt (logisch voor een psycholoog)?
Of neem je de relatie i.c. de groep als startpunt (logisch voor een socioloog :-)?
Wat betekent dit nu voor jou?
De vraag is niet of je een individueel ‘zelfstandigheids’-probleem hebt of een relatieprobleem.
De vraag is wel voor welke ingang je kiest om het probleem aan te pakken.
Waar voel jij je goed bij?
Wanneer jullie steeds weer in negatieve communicatiecirkels terechtkomen,
dan zijn jullie beiden ongewild ‘schuld’ en ‘slachtoffer’.
Dan kun je onmogelijk zeggen dat er maar 1 partner een relatieprobleem heeft.
Aan jullie de keuze:
- Heeft jouw relatieprobleem met onveiligheid in je relatie te maken?
- Durf je te erkennen dat je in een wereld van wederzijdse afhankelijkheid leeft? En daarmee ook in dezelfde microwereld met jouw partner?
- Mag jouw relatie als springplank fungeren om gelukkiger, gezonder en zelfstandiger te worden?
Ja? Dan zit je met de EFT-methode in ieder geval helemaal goed!