Eindeloze en schijnbaar onoplosbare meningsverschillen over gevoelens… Ken je dat in jouw relatie?
Ben je regelmatig verontwaardigd dat jouw partner een ‘foute’ mening lijkt te hebben over jouw gevoel? Alsof jouw gevoel ontkend wordt? Er niet mag zijn?
Misschien roep je dan dit soort dingen:
- Ik voel het nou eenmaal zo!
- Een gevoel is altijd waar!
- Jij ontkent mijn gevoel en dat klopt niet!
- Het is mijn gevoel, dat kun je niet bediscussiëren!
Grofweg zijn er 2 grote oorzaken voor dit soort nare discussies:
- Jullie (h)erkennen ieder niet de pijn van de ander of jezelf.
- Je verkondigt een mening in plaats van een gevoel.
In dit artikel wil ik het met je hebben over de 2e oorzaak omdat die voor veel miscommunicaties zorgt. Een goede aanwijzing dat dit speelt is wanneer je allebei het idee hebt dat je er niet mag zijn met jouw gevoel of jouw mening…
De grote vraag is steeds weer:
Vertel jij een gevoel of een mening?
Over een mening kun je namelijk redetwisten. Onder jouw mening zit namelijk een gedachte en dus een interpretatie. Daar kun je natuurlijk een bepaald gevoel door krijgen.
We denken misschien wel dat we ons gevoel communiceren, maar in de praktijk blijkt het vaker een mening te zijn.
Een mening die we baseren op hoe wij het gedrag van onze partner interpreteren. En daar heb je het al… want de miscommunicaties steken vooral de kop op als het jouw partner is die jou ‘ellende’ aandoet. Of jij jouw partner.
Dit zijn 5 voorbeelden van meningen die ik vaak hoor:
- Ik mag er niet zijn
- Ik tel niet mee voor jou
- Ik voel me zo beleerd door jou
- Ik voel me gedwongen door jou
- Ik voel me zo onjuist weggezet door jou
Als je één van deze meningen hebt kan ik me heel goed voorstellen dat jou dat pijn doet. En ook dat je dan behoefte hebt aan een lieve, steunende en begripvolle reactie.
Maar in plaats daarvan zegt je partner waarschijnlijk dat het helemaal niet klopt wat je zegt. Misschien voelt je partner zich zelfs wel aangevallen. Alsof hij of zij jou iets heel ergs aandoet.
Wat gaat er mis?
Ook al gebruik je het woord ‘voelen’, je zet elkaar heel makkelijk op het verkeerde been. Want mogen, meetellen, dwingen, beleren en wegzetten zijn geen gevoelens.
Het zijn werkwoorden en labels die jij toekent aan de acties van jouw partner. Wat jij bijvoorbeeld als belerend ervaart, hoeft dat voor een ander niet te zijn. Die ander ziet het misschien als welkome hulp.
Je kunt er dan wel degelijk over twisten of het waar is.
In de EFT-Therapietrainingen hoor ik partners regelmatig zeggen dat zij wel weten dat zij meetellen voor hun partner, maar het niet voelen of ervaren in het dagelijkse leven.
Hierover praten mislukt aan alle kanten, laat staan dat je het samen kunt verbeteren.
Misschien komt dat dus deels doordat ook jij een mening geeft?
Als jij bijvoorbeeld zegt dat jij er niet mag zijn of dat jij niet meetelt, dan heb je daar ongetwijfeld argumenten voor. Het lastige alleen met argumenten is dat jouw partner net zo goed argumenten heeft om het tegenovergestelde te onderbouwen.
En dan kom je uiteindelijk uit bij de 1e grote oorzaak die ik noemde voor dit soort negatieve communicatiecirkels…
Zou het kunnen dat je jouw pijn of die van je partner niet herkent of niet verdraagt? Of dat je je schaamt en niet kwetsbaar durft te zijn? Is het ‘makkelijker’ om je pijn in een mening of een indirecte beschuldiging te verpakken?