Veel uitgesproken én onuitgesproken verwijten… dat is wat een lezeres als worsteling over haar relatie aan mij teruggekoppelde.
Niet meer echt praten met elkaar… een andere reactie die ik kreeg. Die 3e dans Verstijf en vlucht, daar zitten we in. Heel triest… nog een reactie.
Ga jij het steeds vaker uit de weg om iets moeilijks tegen je partner te zeggen? Ben je bang dat je dan gedoe krijgt? Of dat er ruzie van komt? Of dat het geen zin (meer) heeft?
Ik zie deze zwijgsituaties veel voorbij komen:
- Ik zie aan je dat er iets aan de hand is maar ik zeg of vraag je niets want dan komt er gedoe en daar heb ik geen zin in.
- Ik zie aan je dat er iets is maar ik zeg of vraag je niets want dan krijgen we toch weer ruzie.
- Ik voel me rot maar ik zeg maar niks tegen jou om je niet lastig te vallen.
- Ik voel me rot maar ik zeg niks tegen jou want dan krijg ik gelijk een lading kritiek over me heen.
- Ik ben het oneens maar ik zeg maar niks tegen jou want dan krijg ik gelijk een lading kritiek over me heen.
- Het klopt niet wat je zegt maar ik zeg maar niks tegen jou want dan krijg ik gelijk een lading kritiek over me heen.
Als je dit herkent, lees dan eerst nog dit artikel over veilig verbinden.
Wanneer we zwijgen tegen onze partner terwijl er toch duidelijk iets in onszelf of bij onze partner speelt, dan is dit een signaal van iets groters. Is het de basisveiligheid die ontbreekt?
Veiligheid in je relatie betekent dat je:
- afstemt op elkaar
- en gebroken momenten van afstemming herstelt
Wat is hier nu het addertje onder het gras?
Dat we denken dat we er goed in moeten zijn om op elkaar af te stemmen. Dat we het moeten kunnen als een vaardigheid. En als je het niet goed kunt, dat je dan maar beter kunt zwijgen…
Maar weet je wat veel belangrijker is?
Dat we het willen!
Dat we steeds weer bereid zijn om het te proberen.
Veiligheid in je relatie creëer je doordat je steeds weer laat zien dat je er bent voor je partner. Dat je moeite doet voor hem of haar. Dat je reageert op zijn of haar signalen. Ook al is het stuntelig. Ook al doe je het niet goed.
En waaruit blijkt dat we het willen?
Ja, door het te doen. Door wat te zeggen of te vragen. Op alle momenten waarop je in jezelf denkt ‘ik zal nu maar niks zeggen want dan …’
Natuurlijk is het heel fijn en handig als je weet hoe je goed afstemt. Maar dat is niet in 1e instantie het belangrijkste. Het belangrijkste is dat je jouw zwijgen doorbreekt en er toch voor gaat.
Kortom: het feit dat je responsief bent is belangrijker dan de inhoud van de respons. Daarmee bouw je vertrouwen dat je er bent voor elkaar. Hoe meer je daarop vertrouwt, hoe veiliger je je voelt en hoe makkelijker je verbroken momenten kunt hebben. Gewoon omdat je weet dat herstel altijd in het vooruitschiet ligt.
De tip voor als je hier moeite mee hebt?
Gewoon zeggen dat je er moeite mee hebt. Omdat je bijvoorbeeld niet weet hoe je het aan moet pakken zonder ruzie of gedoe te krijgen. Als je zo je onzekerheid deelt dan laat je zien dat je er bent.
Ik geef je een voorbeeld van “Ik zie dat jij je rot voelt”:
Ik: wat is er aan de hand?
Jij: niks!
Ik: ja maar ik merk dat er iets is. Wil je het vertellen?
Jij: nee er is niks!
Ik: ik vermoed dat ik je ergens mee gekwetst of beledigd heb maar ik weet nu even niet meer wat ik moet zeggen of doen. Ik wil het wel graag weten.
Jij: nou wat er speelt is …