Wie begon?
Wie heeft gelijk?
Wie is de schuld?
Wie speelt oneerlijk spel?
Wie denkt alleen maar aan zichzelf?
Vragen die vaak zomaar de boventoon voeren in een negatieve communicatiecirkel.
Ken je dat?
Ben je ergens over aan het praten met elkaar, gaat het ineens over wie wat wanneer gedaan of gezegd heeft!
De grote schuldvraag…
Op zo’n moment is het echt moeilijk om de schuldvraag buiten boord te houden.
Ook al bedoel jij het niet zo,
je partner hoort jou waarschijnlijk toch zoiets zeggen als “het is jouw fout, niet de mijne”.
Een subtiel mechanisme dat een rol speelt aan de oppervlakte.
Afgelopen week heb ik dit zelf ook weer eens ‘mogen’ ervaren.
Door iets wat mijn partner zei voelde ik me buitengesloten.
Ik vertelde hem dit zorgvuldig vanuit de ik-boodschap,
zonder beschuldiging erin (dacht ik).
In de negatieve cirkel…
Wij kwamen toch in onze cirkel terecht.
En waar ging ons meningsverschil over?
Juist!
Over de vraag WIE ervoor zorgt dat ik me buitengesloten voel!
Onder het motto “je gevoel hangt niet af van de situatie maar van je eigen reactie erop” werd onze discussie steeds ingewikkelder.
Min 10 graden…
Met zo’n absoluut genormeerde zelfverantwoordelijkheid voelden we ons in de kou staan.
Hoe mooi en plausibel dit motto doorgaans ook klinkt,
wij hadden er helemaal niets aan.
De interpretatie “ieder voor zich” zorgde er voor dat we nog minder verbinding hadden.
Lopen jij en je partner ook vast in dit soort communicatiecirkels?
Waarbij het aan de oppervlakte om de grote ‘schuldvraag’ gaat?
Door wie of wat het komt?
Dan vertel ik je graag hoe wij hierin nog diezelfde dag weer tot elkaar kwamen.
Eerst nog iets over de oorzaak…
Zulke cirkels ontstaan namelijk domweg omdat wij aan pijnbestrijding doen!
Gewoon in het hier en nu.
Het maakt niet uit of de pijn in het verleden is ontstaan.
En hoe die nu opgewekt wordt.
Geestelijke pijn willen we net zo hard als lichamelijk pijn voorkomen.
Alleen is geestelijke pijn niet zo zichtbaar als lichamelijke pijn.
Zoals bijvoorbeeld van de vinger tegen de hete kachel.
Slimme trucjes van ons brein…
Ons brein kent vele psychosociale trucjes om onze geestelijke pijn te camoufleren. Niet alleen voor de ander, ook voor onszelf.
We herkennen zelfs deze trucjes niet eens.
Uit onderzoek blijkt keer op keer dat iedereen aan zelfverheffing doet.
Mensen denken in het algemeen dat ze grappiger, logischer, betrouwbaarder, aardiger, knapper, wijzer en intelligenter zijn dan anderen.
Wist je bijvoorbeeld dat 90% van de autorijders denkt dat hij beter rijdt dan zijn medeweggebruikers?
De ironie wil dat de meeste mensen ook denken dat ze beter dan gemiddeld in staat zijn zichzelf objectief te bekijken…
Een masker voor onzekerheid…
In werkelijkheid doen we NIET aan zelfverheffing om superieur te zijn aan anderen.
Of om ons ego te strelen.
Ook al komt dit wel zo over.
Veel vaker is het ter compensatie van onzekerheid en een laag zelfbeeld.
Met zelfverheffing overschreeuwen en verdoezelen we onze pijn.
Hoe begrijpelijk dit ook is,
het is een gigantische hindernis om in verbinding met je partner te komen.
Als ik me boven jou verheven moet voelen om blij te zijn met mezelf, hoe scherp ben ik dan in staat om jou te zien?
Laat staan mezelf?
Je pijn communiceren…
Je pijn communiceren met je partner, is de doorbraak waar ik het over had.
Zelf heb ik weer opnieuw ervaren hoeveel lichtheid het geeft om dit te doen!
En vooral om te merken hoe mijn partner mijn pijn werkelijk zag,
zonder dat hij daar commentaar op had.
Het werkte omdat we elkaar gewoon in onze emotionele naaktheid zagen.
Er hoefde verder helemaal niets te gebeuren.
Onze verbinding was als vanzelf weer hersteld.
Probeer het ook eens
Stap 1: Voel je eigen pijn
Zoals ik je al beschreef camoufleren we onze eigen geestelijke pijn. Dat is een natuurlijke reflex. Door dit te (h)erkennen kun je pas op de plaats maken en naar je eigen pijn toegaan. Doe er helemaal niets mee en vind er helemaal niets van. Laat het er gewoon zijn.
Stap 2: Vertel je pijn aan je partner
Als je het moeilijk vindt om bij je pijn te komen of om die aan je partner te vertellen, vertel hem of haar dan dat je dit moeilijk vindt. Ik raad je aan om erbij te zeggen dat je alleen jouw pijn wil delen. Meer niet. Verklaringen en oplossingen zijn niet nodig. (En handig om dit artikel te laten lezen aan je partner!)
Stap 3: Kijk en vraag evt of je partner jouw pijn ziet
Soms kan dat al uit een gezichtsuitdrukking blijken. Mocht je met je partner vaak in negatieve cirkels terechtkomen, verwacht dan niet te snel een inlevende reactie. Wederzijds vertrouwen met een T.O.B.-houding bouw je op door het uitblijven van ‘straf’ in de vorm van een negatieve, claimende reactie op elkaar.