Hoe discussies over het opruimen van spullen in huis in tornado’s eindigen… Dat is de worsteling die een vrouw mij mailde.
Best een complexe situatie in een gezin. Zo kun je ernaar kijken:
- 2 ouders die van mening verschillen over hoe je opruimt…
- 2 ouders die hierdoor geregeld in een razende tornado veranderen…
- 2 kinderen die zien hoe volwassenen hun meningsverschil uitvechten…
- 2 kinderen die de makkelijkste opruimouder als rolmodel nemen…
- 2 kinderen die soms ook doelwit van hun ouders tornado zijn…
- 2 kinderen die ervaren hoe 1 ouder (soms) partij kiest voor hen…
- 2 kinderen die zien hoe het partij kiezen werkt…
Je ziet hoeveel lagen er kunnen zijn in zo’n situatie. Op verschillende fronten geef je jouw kinderen iets mee. Niet in het minst over hoe je omgaat met frustraties in een liefdesrelatie.
Voorbeeldwerking…
Welk beeld krijgen kinderen van een volwassen liefdesrelatie, als ze steeds weer zien hoe ouders of verzorgers hun meningsverschillen ‘oplossen’ met:
- Schreeuwen, eisen en ‘overgenomen’ worden door frustratie en paniek?
- Zwijgen, weglopen en de ‘schreeuwende’ partner gewoonweg negeren?
Je denkt misschien dat je jouw ‘missers’ achteraf kunt uitleggen aan je kinderen?
“Papa of mama was even erg boos omdat (…), maar dat is niet erg hoor, dat kan gebeuren en het is nu over”.
“Het is heel gewoon hoor schat, om soms heel erg boos te zijn. Niets om van te schrikken. Het is zelfs een heel handige manier om zo te laten merken dat je het ergens niet mee eens bent. Het is ook best een leuk spelletje: ‘Als ik boos ben, moet jij raden waar ik behoefte aan heb”.
“Sorry lieverd, mama was even zo boos en verdrietig. Dat papa nu wegloopt bedoelt hij niet rot hoor. Hij is gewoon bang dat het erger wordt. Als jij later groot bent, kun je beter wel responsief blijven want dat is wel de sleutel, lieve schat, voor een fijne relatie tussen papa’s en mama’s “.
Deze voorbeelden maken het wel extra duidelijk hè?
Helaas is het zo dat kinderen vooral leren van wat ze jou keer op keer zien doen, niet van wat ze van jou horen.
“Voorleven” is een belangrijk opvoedingsinstrument
Sociaal leren noemt de psycholoog Albert Bandura dat. Kinderen leren niet zozeer van ‘straffen en belonen’, maar van dat wat ze jou met jouw partner dagelijks zien doen. Door dat na te doen, oefenen en leren ze.
Hier kun je op inspelen
Door dag in dag uit te laten zien hoe jij en je partner liefdevol en respectvol met elkaar omgaan. Zodat jouw kinderen later veel makkelijker fijne liefdesrelaties aan zullen en kunnen gaan.
Ik geef je hier graag een paar korte tips voor als je in aanwezigheid van je kind(eren) toch in een heftige, negatieve communicatiecirkel terechtkwam met jouw partner:
- Maak een ruzie met je partner als vanzelfsprekend goed in het bijzijn van je kinderen.
- Bied je excuses aan en vertel dat je ongelijk had tegen je partner (in het bijzijn van je kinderen).
- Onredelijk geweest tegen je kind? Bied excuses aan en leg uit dat je iets gedaan hebt wat niet de bedoeling was. Laat zien dat je beseft dat dit niet fijn aanvoelt voor je kind.
- Eis (ook weer) niet altijd een excuus na een emotionele uitbarsting. Het is niet iets om je voor te schamen en soms geeft het ook een nieuw begin.
- Voorkom ‘vijandige’ blokvorming en partij (laten) kiezen. Bedenk dat je dit niet als sociaal gewenst gedrag mee wilt geven aan je kinderen, hoe de verhoudingen ook gekozen worden. Dit doe je door EFT met dezelfde T.O.B. principes bij zowel elkaar als de kinderen in te zetten.
Geef een reactie