Je weet wel dat het niet werkt. Koppigheid. Het voedt de machtsstrijd. Toch kan je soms niet anders dan trots vasthouden aan jouw standpunt. En hoor je dit soort verwijten van je partner:
- Jij bent zo eigenwijs!
- Je neemt nooit iets van mij aan!
- Je kunt ook nooit eens je ongelijk toegeven!
- Ik moet altijd als eerste naar jou toekomen!
- Het moet altijd allemaal op jouw manier!
Op de momenten dat je zoiets naar je hoofd geslingerd krijgt, is het al helemaal onmogelijk om toegeeflijk te reageren nietwaar? Ook al weet je dat het geen wedstrijd is, toch voelt het als verliezen.
Ja achteraf kun je misschien wel toegeven.
Dan heb je geluk. Als je van jezelf alsnog kunt zien dat je koppig was. Evengoed heb je het niet door. Je vindt bijvoorbeeld dat je in je recht stond. Mogelijk ben je zelfs trots op jezelf dat je zo vasthoudend was.
Koppige vasthoudendheid heeft namelijk een paar voordelen:
- Je hoeft je niet met vervelende gevoelens van jezelf bezig te houden.
- Je hoeft je niet bezig te houden met het effect dat jij op je partner hebt.
- Omdat je overtuigd bent van je gelijk dringen de vervelende gevoelens van je partner niet tot je door en kun je de pijn daarvan vermijden.
- Je hoeft je al met al niet met vervelende dingen bezig te houden.
Hierdoor houd je jezelf wel goed voor de gek…
Op korte termijn lijken de voordelen groot want jouw koppigheid geeft je een instant goed gevoel. Op de langere termijn zijn de nadelen groter. Je lost zaken die belangrijk zijn namelijk niet op. Je relatie lijdt eronder.
Wat is de grens tussen gezond koppig en ongezond koppig?
In het artikel “Niet zeuren! Flink zijn en doorgaan!” heb ik je hier 2 basale vragen voor gegeven. Als een liefdevolle relatie één van je belangrijkste levensdoelen is, dan geef ik je hier nog een 3e basale vraag om uit te vinden waar voor jou de grens ligt:
Wiens behoeften vervul jij met je koppigheid?
Vooral die van jezelf?
Waarbij je bijvoorbeeld deze ‘ijzersterke’ argumenten gebruikt:
- Ik moet voor mezelf opkomen anders loopt mijn partner over mij heen. Hij/zij is zo dominant en ook verschrikkelijk eigenwijs.
- Ik vind het gezond om zo assertief te zijn. Ik ben gewoon zelfverzekerd en weet precies waar ik het over heb.
- Ik zie het gewoon beter dan mijn partner. Ik had gewoon gelijk. En dat blijkt ook wel omdat mijn partner zich uiteindelijk voegde.
Misschien heb je wel hartstikke gelijk met deze argumenten. Maar het zal je niet verbazen als ik zeg dat dit niet relevant is…
Geluk is belangrijker dan gelijk toch?
Jawel, makkelijker gezegd dan gedaan. En al die zogenaamde tips hiervoor die je her en der kunt lezen gaan je geen zier verder helpen. Daar bedoel ik van die open-deur-tips mee als:
- Geef je partner gewoon een beetje gelijk
- Leg uit waarom je eigenwijs bent
- Wees geduldig
- Waardeer elkaar
- Communiceer aardig en respectvol
- Zet je trots opzij
- Zie het niet als een wedstrijd
Dit werkt allemaal voor geen meter als je er middenin zit.
Ja oké, wel even en op korte termijn. Geweldig als je het wat langer volhoudt en jullie je hierdoor prettig voelen. Toch pakken jullie het dan niet in de kern aan.
Je doet met die tips slechts aan symptoombestrijding.
Om je dit duidelijk te maken vraag ik je eerst nog een keer: wiens behoeften vervul jij met jouw koppigheid? Dat moeten toch wel die van jezelf zijn hè?
Voel je nu de trigger dat dit niet mag?
Dat het egoïstisch is? Heb ik je op het verkeerde been gezet? Want het is helemaal prima om aan je eigen behoeften te denken! Alleen is dat natuurlijk wel maar het halve verhaal…
Daarom hier een paar wijsheden die je op weg kunnen helpen om de (eventuele) koppigheid in jullie relatie te plaatsen:
1. Dikke kans dat je de ‘verkeerde’ behoefte voor ogen hebt met jouw koppigheid. Je denkt misschien dat je ego gelijk moet hebben? Dat je behoefte hebt aan erkenning? Ik kan je vertellen dat er meestal heel andere dingen spelen.
2. De ideale situatie is dat je zowel je eigen werkelijke behoeften overziet als die van je partner. Het is dus en-en. Als je alleen op je eigen behoeften gericht bent of alleen op die van je partner, dan zijn er disfunctionele modi in je actief.
3. Koppigheid is relatief. Op momenten is het een kernkwaliteit, namelijk wanneer je vasthoudend bent en daardoor bereikt wat je wil bereiken. Op andere momenten is het drammen en een valkuil. Dan duw je er andere mensen (je partner) juist mee weg.
4. Drammerige koppigheid is heel vaak een vorm van boosheid. Je kunt het zien als indirecte boosheid. En je weet: boosheid is een signaal van zachtere gevoelens en behoeften waarvan je je op dat moment niet bewust bent. Laat staan je partner.