Ik wou dat ik 2 hondjes was, dan kon ik samen spelen.
Ben je eindelijk met 2 hondjes, voel je je nog vaak alleen…
Eenzaam in je relatie, wat een tegenstrijdigheid! Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Hoeveel momenten en manieren ken jij, dat jij je alleen of eenzaam voelt terwijl je partner er wel is?
Alleen zijn is niet hetzelfde als je alleen voelen
Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om zo nu en dan het hele huis voor mezelf te hebben. Dan geniet ik van de situatie dat ik alleen ben, en voel me volstrekt niet eenzaam.
Wanneer jij je zowat structureel eenzaam voelt in jouw relatie, dan is dit een belangrijk signaal. Vooral in de betekenis van contactloos en liefdeloos. Vast extra herkenbaar in situaties waarin je:
- je onbegrepen voelt
- je onrechtvaardig behandeld voelt
- je vindt dat de één de ander afvalt
Het lastige is dat veel koppels niet doorhebben wat er gebeurt. Zij denken dat ze de dingen dan inhoudelijk moeten uitpraten. En zij denken dat ze het kunnen oplossen door goede afspraken te maken hoe zij voortaan moesten communiceren. Maar daar gaat het in eerste instantie niet om.
Waar gaat het dan wel om?
Heel simpel eigenlijk. De meesten willen zich allebei niet alleen voelen staan. En zij hebben het nodig om dat letterlijk te horen, eens in de zoveel tijd. Waarbij zij toegankelijk, ontvankelijk en betrokken zijn voor en bij elkaar.
Loyaliteit is één van de toverwoorden.
Niet zozeer loyaal zijn aan inhoud en mening, maar wel aan persoon en gevoel.
Een voorbeeld.
Je kunt het op inhoudelijk niveau oneens zijn met je partner over hoe zorgwekkend een bepaalde gebeurtenis is, bijvoorbeeld een bepaalde aanpak van je kinderen.
Maar op gevoelsniveau kun je jouw partner wel steunen door letterlijk te zeggen dat je haar of zijn gevoel begrijpt. Door op gevoelsniveau eerst mee te bewegen maak je contact en creëer je verbinding.
En helemaal geweldig is het dan om iets te zeggen als “we zijn het inhoudelijk misschien oneens, maar ik ben er voor je, je staat er niet alleen voor”…
Hoe kan dit jou helpen?
Deze 5 valkuilen kun je alvast beginnen te omzeilen:
- Denken dat het om inhoudelijke meningsverschillen en feitelijke oplossingen gaat, terwijl het gaat om het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
- Met de vijand heulen. Ook al ben je het eens met de ‘vijand’ van je partner (bijvoorbeeld een collega of familielid waar je partner van baalt), zeg dat dan niet als eerste. Stem juist in met het gevoel van je partner. Daarmee zeg je echt niet dat je het ook inhoudelijk ermee eens bent.
- Dingen feitelijk uit willen praten als je partner overstuur is. Het contact moet eerst op gevoelsniveau gelegd worden. Hoe meer je partner zich niet alleen voelt, hoe makkelijker het is om inhoudelijk tot compromissen of oplossingen te komen.
- Denken dat je ‘klaar’ bent met 1 of enkele keren zeggen “we staan er samen voor”. Afhankelijk van verleden en triggers in het heden, komen dit soort dingen steeds weer terug. Heel normaal.
- Uit zelfbescherming je partner niet ‘verlossen’ van zijn of haar gevoel van eenzaamheid. Mogelijk vermijd je contact omdat een ‘scheiding’ je ooit eenzaamheid heeft opgeleverd, en denk je (onbewust) dat je zo de pijn ervan voorkomt.
Hier lees je nog wat meer over ‘hard’ zijn op de inhoud en ‘zacht’ op de relatie.
Geef een antwoord