Worstel je met verschillende behoeften aan actie en aandacht in je relatie?

Twijfel je of het aan jou ligt dat je hier zo’n moeite mee hebt?
Moet je je er dan maar bij neerleggen dat jouw partner jouw behoeften aan aandacht en initiatief niet vervult?

Moeilijke situatie hè? Misschien vertelde je al heel vaak dat je wat vaker een lief gebaar wilt. Of actie zodat jij niet meer altijd alles zelf hoeft te bedenken en te regelen. Nadat je iets vraagt gaat het misschien even goed, en dan verwatert het weer…

Is de oplossing dat je deze verschillen accepteert?

Hoe vaak horen we wel niet dat dit het geheim van een gelukkige relatie is? Ja, dank je de koekoek, denk ik dan! Als je alles 100% accepteert kun je inderdaad heel gelukkig zijn. Maar de vraag is of je dit wel wilt. Ik kan bijvoorbeeld ook voor 100% accepteren dat er mensen zijn die andere mensen doden of in elkaar slaan…

Want wat nu als je veel last van deze verschillen tussen jullie hebt?

Laat me je eerst nog herinneren aan het verschil tussen persoon en gedrag. Lees dit artikel over strafbare uitlatingen eens. Hierin wordt dat verschil mooi geïllustreerd. Uitgebreid onderzoek is ernaar gedaan en wat blijkt?

Negatieve uitlatingen over iemand als persoon (i.c. ras) zijn strafbaar, en die over gedrag niet. In onze relatie kunnen we dit zo doorvertalen:

• Jij bent passief, is een kwetsende uitlating omdat je partner hier niets mee kan.
• Jij gedraagt je passief, kan ook als kwetsend opgevat worden maar je kunt er in ieder geval wel iets mee. Omdat je jouw gedrag kunt veranderen en je persoon niet zomaar zo gauw.

Hetzelfde met:

• Jij voldoet (niet) aan mijn verwachtingen en behoeften (persoon).
• Met deze actie voldoe je (niet) aan mijn verwachtingen en behoeften (gedrag).

Oké, nu hebben we extra duidelijk dat het om gedragsverschillen gaat. Ik denk dat je het me eens bent dat het verschil in behoeften er mag zijn, maar dat het gaat om de manier waarop je partner op jouw behoeften reageert.

Waar komen jullie gedragsverschillen vandaan?

Dat is de 1e vraag die je jezelf moet stellen. Belangrijk om te weten, zodat je de goede aanpak kiest om uit je onvrede en verdriet te komen. Om je te helpen ontdekken hoe je jullie behoefteverschil aan aandacht en actie kunt plaatsen, leg ik je hier een zestal situaties voor.

1. Op slot door een heftig incident.
Kan het zijn dat een zware gebeurtenis je relatie verstoorde waarna alles op zijn kop stond? Heb je elkaar niet bij kunnen staan bij de verwerking? Of is de gebeurtenis alleen rationeel vergeven, maar gevoelsmatig niet vergeten?

2. Gelatenheid omdat het toch niet werkt.
Kan het zijn dat jullie al zoveel mislukte gesprekken hebben gehad dat jij of je partner het opgegeven heeft? Er komt bijvoorbeeld toch alleen maar commentaar en je kreeg al te vaak een afwijzing als je wel wat liefs deed?

3. Gevangen in de passieve rol.
Houd je jouw partner onbewust in de passieve rol doordat je elke actie van hem of haar kritisch beoordeelt, becommentarieert en verbetert? Of doordat je meestal alle regeltaken naar je toetrekt?

4. Karakterverschillen introvert en extravert.
Is je partner mogelijk meer introvert en jij meer extravert, of andersom? Jung ziet dit als een van de meest basale aangeboren kenmerken. Introverte mensen krijgen energie van op zichzelf zijn, extraverte mensen juist van onder de mensen zijn.

5. Jarenlang gewoontepatroon.
Misschien is jullie relatie al jarenlang ongeveer hetzelfde? Kabbelde altijd alles rustig voort in een vaste taakverdeling? Jij ontwikkelt je, je behoeften veranderen en nu wil je dat je partner dat ook doet? Terwijl hij of zij liever alles bij het oude houdt?

6. Hoge afwijzingsgevoeligheid.
Triggert het gedrag van je partner iets bij jou waardoor jij je snel afgewezen voelt? Zijn jouw behoeften aan aandacht gevormd door wat je in het verleden hebt meegemaakt? Misschien heb je veel bevestiging nodig?

Wil je hieronder vertellen (of mij e-mailen) welke situatie jij het meeste herkent in jouw relatie? Of speelt er een heel andere situatie bij jullie?