Nee zeggen als we heel erg op onze tenen zijn gaan lopen bij onze partner is moeilijk voor velen. Dan komt de nee er heel hard en stellig uit of we durven bijna niet meer direct eerlijk te zijn.
Dikke kans dat jullie eerlijkheid in dat tweede geval slachtoffer is geworden van de Protestpolka. Het hardnekkige patroon van trekken en terugtrekken waarin vooral de minder leuke, eerlijke boodschappen het onderspit delven.
Zo werkt dat patroon in een negatieve spiraal:
- Hoe meer jij verzwijgt of verdraait, hoe meer je partner zal eisen dat je eerlijk bent.
- Hoe meer jij aan je partner trekt met eisen om eerlijk te zijn, hoe meer je partner zich daarvan zal terugtrekken in zwijgen.
- Hoe vaker jouw eerlijkheid wordt ‘afgestraft’ met verdriet of woede, hoe meer je jezelf conditioneert om de waarheid te verzwijgen.
In dat soort situaties gaat het niet om het liegen, maar om de vraag of je jouw ongemak of schaamte, en de pijn van je partner kunt verdragen… En de verborgen boodschap weet te achterhalen.
Hoe gek het ook klinkt, de leugen in dit soort situaties is juist bedoeld om te verbinden! Als onze relatie in een onveilige fase verkeert, durf je namelijk geen risico’s te nemen. Uit angst om het contact of zelfs de hele relatie kwijt te raken.
Hoe draai je dat nu om?
Ik heb hier een lang en een kort antwoord op;)
Het ‘lange’ antwoord is dat je de negatieve spiraal omdraait door een leerproces in te gaan. Het kost tijd om van de onveilige naar de veilige fase door te groeien zodat je niet meer op je hoede hoeft te zijn voor elkaar.
Zo’n leerproces geeft op de lange termijn de beste resultaten, maar ik heb hier op deze plek ook een kort antwoord voor je.
Eén ding is zeker. Doorgaan met voorzichtige of verdraaide nee-boodschappen levert je sowieso niks op. Nu bespaart het je misschien gedoe, maar later geeft het dubbel zoveel ellende.
Wanneer kun je een niet leuke, serieuze nee-boodschap beter wel gelijk zeggen?
Als het iets is:
- wat je zelf niet van plan bent om te veranderen.
- wat je misschien wel wilt veranderen, maar waarvan je bij voorbaat weet dat het moeilijk is en niet zal lukken.
- dat duidelijk over je eigen grenzen heen gaat en je er ongelukkig van wordt.
Een paar voorbeelden hiervan die ik voorbij zag komen:
Ik wil zo nu en dan naar porno kijken.
Het contact met deze vriend(in) wil ik vasthouden.
Ik ga niet mee naar deze familiebijeenkomst.
Ik wil dit wel doen maar dan op mijn eigen manier.
Dit werk met reizen naar het buitenland wil ik blijven doen.
Komend weekend wil ik lekker thuisblijven.
Bepaalde (kleine) dingen wil ik voor mezelf blijven beslissen.
Ik heb nu geen zin in seks.
Ik wil deze klus voortaan alleen doen.
Bij zulke boodschappen kun je het beste de 4 stappen van het ‘slechtnieuws-gesprek’ volgen:
Stap 1.Vertel het slechte nieuws direct en zonder omwegen in een ik-boodschap. En laat je nee vergezeld gaan van een ja op een andere behoefte zodat je partner het kan volgen.
Stap 2. Geef je partner dan de tijd om geëmotioneerd te reageren. Even uitrazen kan nodig zijn. Respecteer dat ieder dit op zijn eigen manier doet. Laat het gebeuren, blijf erbij maar krabbel in geen geval terug. Ga het niet verzachten en ben duidelijk over het feit dat je beslissing vaststaat en dat er geen weg terug is.
Stap 3. Geef steun of troost zodra de emoties wat gezakt zijn en help eventueel bij het zoeken naar oplossingen. Laat zien dat je er bent en mee wilt denken. Meestal gaat het om relationele oplossingen en pas in tweede instantie om inhoudelijke, praktische oplossingen
Stap 4. En als het nodig is maak je tot slot een afspraak met elkaar.
Conclusie: je kunt beter direct en eerlijk zijn over de dingen die je zelf doet of niet wilt doen. De meeste partners geven aan dat ze liever die directe eerlijkheid hebben dan dat ze er later achter komen dat je je niet aan een afspraak hebt gehouden. Of iets stiekem hebt gedaan. Of iets heel erg tegen je zin in hebt gedaan.
En over het ‘lange’ antwoord gesproken: dit blogartikel over liegen als relatieprobleem vind je misschien ook leerzaam.