Ik voel me zo schuldig maar ik heb er gewoon geen zin in.
Ik moet altijd het initiatief nemen en daar baal ik van.
Wij doen het niet meer en we praten er ook niet over.
Alles gaat goed tussen ons alleen seksueel botert het niet meer.
Alle aanrakingen zijn zo beladen, dus ik ga dat nu helemaal maar uit de weg.
Wij begeren elkaar niet meer.
Dit zijn zo wat opmerkingen die ik van koppels hoor als ik aan ze vraag of ze elkaar nog aanraken. En ik vraag het nu ook aan jou in deze volgorde:
- Ben je nog attent en zorgzaam voor elkaar?
- Vrijen jullie nog met elkaar?
- Raken jullie elkaar nog aan?
Ik voeg me in mijn reactie op jouw antwoorden graag bij de Canadese psycholoog Sue Johnson:
Is je antwoord op de 1e vraag ‘nee’, dan ben ik ongerust. Is je antwoord op de 2e vraag ook ‘nee’, dan maak ik me grote zorgen. En als je antwoord op de 3e vraag ook ‘nee’ is dan weet ik dat jullie echt in de problemen zitten.
Aanraking is een heel grote levensbehoefte.
Huidcontact is de taal van seksualiteit en de taal van de hechting. Je kent vast dat experiment met dat jonge aapje dat tussen 2 stellages mag kiezen? De ene stellage is kaal en heeft een fles met voeding, de andere is met een lekker zacht velletje bedekt. Het hongerige aapje kiest voor het zachte vel om aan te raken.
Seks voorkomt aanrakingshonger.
Vooral als je nooit geleerd hebt om te knuffelen of om een omhelzing te vragen. Seks is dan misschien wel de manier voor jou om indirect om een troostende aanraking te vragen.
Je wilt alleen maar even aan je trekken komen…
De seksuele protestpolka die ik vaak hoor is dat de partner die minder zin heeft zich een instrument voor seksuele bevrediging voelt. Die mist de warmte en de verbondenheid. Terwijl de ander die ‘steeds’ zin heeft, vreest dat hij of zij niet meer begeerd wordt.
In werkelijkheid gaan fijne seks en een veilige relatie hand in hand.
Is de verbondenheid weg, dan voel je je niet meer veilig bij elkaar en neemt de begeerte af. Dat leidt tot lichamelijke afwijzingen en ‘mislukkingen’, wat weer tot kwetsingen en nog minder seks leidt. Met als gevolg een nog slechtere emotionele band.
Een slecht of ontbrekend seksleven is een signaal.
Wist je dat gelukkige koppels hun geluk voor maar 15 tot 20% toewijzen aan een goed seksleven? En dat ongelukkige koppels de seks vaak als de voornaamste bron zien van hun problemen? Zij wijten 50 tot 70% van hun ellende aan seksuele problemen.
Pas op voor de valkuil om je verkeerd te focussen.
Het ontbreken van begeerte los je niet op met technische middeltjes of nieuwe spannende partners. Zoals uroloog Cobi Reisman laatst in de Volkskrant al betoogde: 70% van de zin in seks wordt door de randvoorwaarden bepaald en maar 30% door hormonen.
“Belangrijker is of je je partner aantrekkelijk vindt, of er sprake is van intimiteit, of je nieuwsgierig bent, openstaat voor variatie in bed. Heb je een leuke, levendige, goeie relatie waarin wordt gecommuniceerd?”, aldus Reisman.
Het gaat om de wisselwerking.
Zowel lichamelijk als geestelijk:
- Een veilige relatie leidt tot een bevredigend seksleven en andersom.
- En door seks te hebben stijgt je hormoonspiegel (testosteron en oxytocine) en daardoor voel je je meer verbonden en heb je (meer) zin in seks.
Het beste recept voor een bevredigend seksleven is een veilige relatie.
“Partners die zich veilig voelen bij elkaar, voelen zich ook vrij en vol vertrouwen om zich in elkaars armen over te geven, hun seksuele behoeften te verkennen en te bevredigen en hun diepste vreugden, verlangens en kwetsbaarheden met elkaar te delen.”, aldus Johnson.
Maar verdwijnt de passie dan niet op den duur?
Dit is nog zo’n valkuil als je dat gelooft. Op zich niet zo gek want veel zogenaamd deskundigen vertellen ons dat zekerheid en spanning niet met elkaar te verenigen zijn… Hartstocht zou je dan eerder moeten zien als een voorbijgaand iets in plaats van een duurzame kracht.
Gelukkig klopt dat niet!
Ik denk dat degenen die dat vinden denken dat seks vooral om lichamelijke bevrediging draait. Het gaat hen om lust, een orgasme, standjes en technieken. De fysieke prestaties staan voorop en als je niet allebei een orgasme hebt gehad dan is het niet af.
Als je het zo ziet ben je waarschijnlijk losgekoppeld van de emotie.
Instrumentele seks is op zijn tijd best oké. Maar als dit de hoofdmoot is, dan heb je steeds meer afwisseling en nieuwe dingen nodig om je er nog goed bij te voelen. En grote kans dat één van de partners afhaakt…
Wat kun je doen als je jullie hierin herkent?
Ik vermoed dat als je een aantal seksuele probleempunten herkent, dat jullie dagelijkse emotionele verbondenheid ook niet goed zit. Nu zie ik regelmatig dat één partner zich eerst fijn verbonden wil voelen om te kunnen vrijen, terwijl de ander juist via seks en aanraking verbondenheid wil voelen.
Allebei de invalshoeken zijn oké!
Het gaat om de wisselwerking weet je nog? Meestal raad ik aan om je als 1e stap bewust te worden van alles wat er onderhuids speelt. En als 2e stap om dit met elkaar te exploreren en uit te wisselen. Emotioneel uitreiken en reageren op elkaar kun je zowel geestelijk als lichamelijk doen.
Tegelijk natuurlijk wel erg belangrijk dat seks geen ‘zorgende’ verplichting wordt. Misschien interessant voor je om daarover verder te lezen in: